Sevdim işte öyle seni
Nasıl oldu neden di bilmiyorum
Yanımda olmayışını sevdim
Sanırım herseyden habersiz oluşunu
Bir dost gibi gelişini sevdim
Sen bilmezsin sevdiğim
Sen bilmezsin
Geceme sesinin nasıl dolduğunu
kanter içinde uyanıp
Nefesim kesilip boğulduğumu
Sen düşüyordun aklıma
en karanlık zamanlarda,
gecenin bile sus pus olduğu
o uykusuz anlarda.
Bir sigara yakar gibi
Sen gideli…
Huyum değişti.
Olur olmadık şeylere küsüyorum artık.
Durduk yere… ağlama krizlerim tutuyor.
Ama biliyor musun?
Aslında hiç de durduk yere değil o gözyaşlarım…
Baban ölür onunla sende ölürsün
Senden bir parçada toprağa gömülür
okadar çaresiz kimsesiz kalırsın ki
Gözyaşların senden bağımsız
yağmur olur gözlerinden dökülür
Seni her hatırladığımda
Kocaman bir yangın başlıyor ruhumda
Eksik kalıyor bütün cümlelerim
Seni anlatmaya başladığımda
Bir bir eksiliyor sanki
Sesine hasret kaldığım saatlerdeyim
Karanlıkla konuşuyorum sanki senmişsin gibi
Gözlerim yolda, kulağımda hayalin
Bir “geliyorum” deseydin, dünya susardı belki
Zaman akmıyor, durduğum yerde eriyorum
Gözümde tütüyorsun anne,
Yokluğun, odalarda yankı gibi…
Bir tabak eksik sofrada,
Ama en çok… içimde eksiksin.
Sessiz gecelerde
kendime bile itiraf edemediklerim var.
Bir bakışın eksik mesela,
bir de “iyi misin?” deyişin…
telefonun ekranına bakmakla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!