Zeynep Çardak Şiirleri - Şair Zeynep Çardak

Akıl ne derece bir dürbün ki, görebilir bir başka aklı

Geleli çok zaman olmuş lakin bulunduğu yere hâlâ alışamamış, yalpalayıp duran bir muhacir gibiyim şu dünyada

Geceden kaçmaya çalışıyorum
bir âmâ atla

Beynimde olup bitenleri
Tüm düşüncelerimi
O an aklımdan geçenleri
Bir an söyleyiversem
Anlamayacaklar
Biliyorum

Derman yüklü müdür bulutlar?
Ki bakınca içimizi açar

İrfan yüklü müdür arzlar?
Ki mesud olunca nefsimizi tutar

Hani çıktığında bir dağın tepesine tıkanır ya kulakların
Bazen öyle duymamak istiyorum

Hani bir oyunda biri kördür ya
Bazen o ben olmak istiyorum...

Ben sana imreniyorum
Ben insanlara değil sana vurgunum
Mavinin her tonunda giydiğin entarilerine
Üzerine taktığın beyazlı, yaldızlı takılara
Bize kızdığında üzerimize boşalttığın sanki dolaptan yeni çıkarttığın buzlara
Hatta bizi incitmesin diye özenle, dikkatle boşalttığın buzlara

Kim, kime kızar, kimden çıkartır acısını?
Kim, neye susar, nerede tutar sancısını?

Akıl ne derece bir dürbün ki görebilir bir başka aklı!

Bir kız görürüm
Usul usul dolaşan sokaklarda
Hep ona ilişir gözlerim
Hep onda kalır aklım
O öyle bakar ki etrafına
Her şeye...