Zeynep Çardak Şiirleri - Şair Zeynep Çardak

İnsanlar bilirim
Çayı, kahveye tercih eden
Daha fazla ilim almak için

İnsanlar bilirim
Sadeliği, cafcaflara tercih eden

İnsanları ne açlık,
Ne hastalık,
Ne yaşlılık,
Ne coğrafi farklılık,
Ne yalnızlık öldürür.
İnsanları ancak ve ancak bilgisizlik öldürür!

Bunca ışığın arasında
nasıl karanlık kalabilir insan
Bunca zifirin arasında
nasıl aydınlanabilir

Anlaşılmadan bu dünyadan göçmek istemiyorum...

Seninle tanışmadan
Seni duymadan
Gözlerin gözlerimle buluşmadan
Sevmeden

Nerede yaşarsan yaşa, nerede bulunursan bulun
Olduğun yeri güzel kılan eşyaların değil kalbindir...

Toprak üşümüştü
Kar örttü üzerini
Buz gibi uçsuz bucaksız bembeyaz bir yorganla...

İnsan bazen bir anda öyle bir kendini kaybediyor ki.
O ne tenha ve baş döndürücü bir kaybediş...

Oturtup kendini bir masaya konuşmalısın ruhundan ve dilinden anlayana kadar...

Beşer büyür, çocuk olmak ister
Çocuk ise büyümek...
Beşer yaşarken ölmek ister
Ölü; azapta dirilmek...
Beşer daralır, kaçmak ister
Kaçan bıkmış dönmek...

Ruhuna yakışmayan kumaşlardan
yama yapan bir insan
bunu fark ettiği vakit
o kumaşların iplerini tek tek sökmeye kalkışır
Kalkışmalı
Sonra