Zerdal Aydın Şiirleri - Şair Zerdal Aydın

Bir yabancılık var aramızda
Bilmiyorum ki ne vakit
Girdi aramıza
Böyle buz dağları gibi soğuk
Yüzün dönük yüzüme

GÖZ Yaşlarını DIŞARI atmak KOLAY zor OLAN içine ATMAK

Gel öyle bir sarılalım ki arada kalan bütün ayrılığın kemikleri kırılsın

Benim matematiğim zayıf ne yaptımsa bir seni benden çıkaramadım başarsaydım eğer Kendi mi yeniden toplardım

Kim Bilir belki bir gün ummadığın bir gün de
Bir kuş canlanıp kanat çırpar minnacık yüreğinde

Öyle bir fazlayım ki ölsem ölüm yakışır öyle bir eksiğim ki yaşasam kimse anlamaz

Nasıl sevmeli insan bilmem
Bildiğim sevmeli insan
Bir bebeği büyütürcesine
Ninillerle koynunda bir anne gibi sevmeli insan

Umut insanın şahdamarıdır. kesilirse yasamaz insan.

Öyle bir yazacağım ki seni
Şairler şairliğini şirler anlamlarını yitirir

Yoruldum her kıtada benden ayrı yazılıyorsun oysa ben saçının telinden kirpik ucuna kadar özledim seni ağladığın da kirpiklerin arasında kuruyan göz yaşı gibi kurdum toprağım da çatlağım oldun sana doğru akıp tükendim Kerbelam oldun sana varmadan bittim Sahrana çöl oldum bir kum tanesi kadar yer bulamadım offf offf hangi dağı dinamitleyip üstüme devirsen yedi değil yetmiş yedi kat yerin dibine girsem bulsam dost kendime üç beş börtü böcek ve anlatsam seni sonsuza kadar