Tutsan ellerimden sımsıkı
Sabahın ayazı olsa
Acep üşür mü ellerim ellerinde lal olsa dilim sussa bir ömür acep konuşur mu yüreğim yüreğinle
Hatırla sevgili gök gürültülü sağanak yağışlı yağmurlarda ıslanırdık hep seninle tutunarak sımsıkı birbirimize ve hayaller kurarak üşürdük uzun siyah saçların yapışırdı yüzüme sığışmaya çalışırken o küçük pembe şemsiyenin altında bir an öpüyordum seni o tertemiz alnında ve yağmur dinerdi saçların toprak kokardı yüreğime sinerdi hatırla sevgili önümüze gök kuşağı inerdi her renginde ayrı severdim seni
Şimdi gitme vakti zaman doldu
Kaldı yarım yine çayım
Cam kenarı kesilmiş yolun
Ve açık olsun yolun
Hiç keyfim yok moralim çok bozuk
Yalnız yüreğim yazık mı yazık
Sızlatıyorsun işte içten içe kanayan yaralı yüreğimi?
Farkında değilmisin yoksa Bu çaresizligimin.
Susup yutkunduklarımı taşıyamıyorum artık
Öyle çaresizim ki bu sesiz çığlık içinde
Haykırmak isterken hep birikti işte içimde
Tam vaktiydi işte şimdi ellerim o simsiyah saçlarına dokunmalıydı kırılırcasına dolanmalıydı parmaklarıma tel tel zülüflerine
ve kör olurcasına bakmalıydı gözlerim
Gözlerine ellerin ellerim de terlerken tam vaktiydi seni seviyorum demenin
Vakti geldiyse eğer tam vaktinde gitmek gerek bu şehirden ne biraz erken ne biraz geç tam vaktinde bitmeli
Aynı caddelerde yürüyorum sensizliği takıp koluma
Hava alabildiğine ayaz yüzüme yüzüme vuruyor rüzgar sensizligi ellerin yok ve ellerim buz
Kaldırım kenarlarında biriken kagit toprakları ve sararmış yapraklarla kavga halindeyken hangi köşe başında çıkarsın diye gözlerim hasretle doluyor
Kulağıma fısıldıyan rüzgar söyle o nerde
İçim sıkkın keyfim yok buruk bir hüzün ve hepsine karşı gelen gerçekler
Duyduğum onca söz onca yalan ve onca yemin lanet olsun yine
Aşk bizim neyimize diyemedik ustam
Ve sevdikce sevdik delice
Özendik kendini bilmez sevdalara
Cesaretlendik birazda ve sevdik ustam
Şimdi gel gör halimi ustam
Darmadağın olduk ciğerim paramparça
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!