Pardon sevgili
Bohçamı alıp başkasına kaçtım
Beni aramayıp ihmal ettiğin bu günlerde
Patlak bakışlı abus şey,
Sana kim bakar?
Bir başına bağladığın çaput eksikti,
Kapatmış ya boş kafanı.
Ya boş bakan gözlerini ne kapatacak?
Annenden mi kaldı bu miras?
Hiçbir geceyi,kadehi devirmedim sensiz öte ki yüzüne gecenin.
O halde mazeretine diyecek yok zen in.
Yoksa susar ha!
Uzun bi yolculuktu annemi mahrum etmedim. Birkaç gün kaldım ağladık,güldük ağladık.
Ama yetişmiştim,annemin hazan mevsimi bahçesinin yeşiline.
Sana yaşamı kamçılayamam,
Gün gibi ortada her şey.
Dün gülistan yüzünü gösteren güneş,
Bu gün ağladı ağlayacak bulut gözlerinden.
Belki de büyük kızı dünyaya kırgın.
İnsanların her gün ırzına geçtiği,
Bir tek sana karşı kontrolsüzüm
Bir tek sana karşı kararsız, çaresiz
Sen misin?
Sözüm yok.
Hiçbir yerde gözüm yok
Derin bir Rüzgar esiyor hatıraları patlatırcasına
Öyle bir ses öyle bir ses ki
İsa’yı da kaybettik musa’yı da
Serin bir rüzgar esiyor
Benliğimi çatlatırcasına
Güzelsin.saçların ,burnun. dudakların güzel
Ellerin, boynun, dişlerin, güzel
beğeniyorum her halini
Güzelsin.
Duna kadar,
kelebek kadar, bende ki sen kadar güzelsin.
Seni ben heryerde Aradım
Arafta muafta
Sahafta
Ölebilirim artık hiç bir yerde yoksun
Muhtara sordum seni
Canına okumuşlar kibrit çöpü içine sıkıştırılmış harçlığımla aldığım dondurmalı yolların,
çocuk ayaklarımla gezdiğim sokakların köşebaşlarına koca koca beton binalar dikmişler/
Ne olduğunu bilmediğim gönül işleri yılların yollarına tuzaklar kurmuşlar/
Kayıp yıllar gibi kaybolmuş gitmiştir o narin sevgili/
hiç bir tümce sığmaz bu manzaraya/
hiç bir duygu/
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!