Zennun Akdağ Şiirleri - Şair Zennun Akdağ

Ya biz kimiz?
Ne işimiz var bu soğuk gezegende?
Baharın gelmesine daha kaç ölüm var?

Kanıyor toprak damın sütonundan yağmur/
belli ki kanayacak/
belliki özlemiş son nefesiyle sayıklmakta/
Öfkesi de sevgi kokan diliyle konuşuyor içinde ki küçük parça canla
/ne yapsın şimdi kocamış aşk /
siren sesiyle uyanırım/

Çek evlat oradan bir adana
Acısı bol olsun
Bu gün içmesek de olur
Ölsek de
Karınızım tok

Peppuk peppuk
Ki kuşt
mı kuşt
Ki şuşt
mı şuşt
efsane bu ya

Ruhum serserilik yapmak ister
Hadi gönlüm takıl
Al şarabı tünelin yolunu tut
Sen de katıl eski sevgili
Güneşi bu kez Van gölüne batıracağız

Denize bakan buğulu cama yazdım
Senden ayrılmak dünyadan ayrılmaktır
İstanbul un koynunda sabaha uyandık
Senden ayrılmak ölümle boğuşmaktır

Hiçbir bedenle bu kadar bütünleşmedim

İçtim bu gece.
Hiç olmadığım kadar sarhoşum.
Sığınmak gerek birilerine.
İnsan hali bu.
En aciz
En acil durum bu insan hali.

Bir daha bu paçalarla eve almam demiştir karısı.
Elinde gözü kadar değerli, paket; içinde herkesin ihtiyacı traş bıçağı, tırnak makası
Ve delikanlı uğurcağı tespih.
Paçalarını çorapları arasına alırken küfür etmiş midir, çocuklarının annesi, evde ki kadına?
Başka nerde satılır bu kadar tespih?
Başka nerde delikanlı,

Sustum söz oldu
Söz sustu…

Meğer tanrı ve şeytan bizim hayallerimizmiş.
Bizi iyiye,kötüye,
Üzüntüye,boşluğa
Sevk eden hallerimiz.
Bir cinayeti işlemeyi meşrulaştıran,
Soğuk kanlı hafif halimizmiş ruhumuz.