Zengin Çocuk Şiiri - Murat Coşkuner

Çok zengindim ben çocukken çok.
üç tekerlekli bisikletimle,
tüm dünyayı gezerdim.
uçurtamamı uçururdum gökyüzüne,
bütün gökyüzü, benimdir derdim.

Çok zengindim ben çocukken çok.
babamın gölgesi, annemin sevgisiydim.
iyi ak, kötü karaydı.
biraz iyi ile, biraz kötüyü karıştırınca,
gri rengin çıktığını, sonraları öğrendim.

Çok zengindim ben çocukken çok.
gazoz kapakları, bilyeler biriktirirdim.
karnım acıkınca, ekmek arası peyniri,
bir dilim karpuzla afiyetle dişlerdim.
bütün bostan benimdir derdim.

Çok zengindim ben çocukken çok.
her mevsimi severdim.
kışın ayazı, yazın sıcağı demezdim.
baharın ilkinide, sonunuda,
kıyafetlerim çoğalınca öğrendim.

Çok zengindim ben çocukken çok.
saçlarım simsiyah, ışıl ışıldı gözlerim.
çocuktu hayat yüreğimde,
ben büyüdükçe hayat büyüdü gözümde.
ihtiyaçlarım arttıkça öğrendim.

Çok zengindim ben çocukken çok.
kalanlarım çoktu, yoktu hiç gidenlerim.
yabancıydı aynalar yüzüme,
aynalara bakmayıda, küsmeyide,
sevdiklerim oldukça, eksildikçe öğrendim.

Çok zengindim ben çocukken çok.
kah doktor, kah astronot olurdum.
bütün işler benimdir derdim.
insanları tanıdıkça,
mesleklerin etiket olduğunu öğrendim.

Çok zengindim ben çocukken çok.
riya yoktu gözlerimde,
yalan sırıtırdı sözlerimde,
günahlarım çoğaldıkça,
tövbeye ihtiyacım olduğunu öğrendim.

(Yüreğindeki çocuğu öldürmeyenlere....)
Murat Coşkuner. 18 02 2006