Zeliha Bicer Şiirleri - Şair Zeliha Bicer

Ben göçümün 2. günündeyim,
İstanbul büyü gibi.
Aldı kollarına sanki,
Sımsıkı sardı beni.
Yine seni düşündüm,
Ahh düşünmez olaydım.

Acıtma beni yaşam
Koparma beni dalımdan
Öyle hafif
Öyle savunmasızım ki
Bu gece
Kayar ayağım buzdan

Aşka ad koyma
Gönlündekini dök ortaya
Yalansız riyasız
Sen gibi gel...

Gelişim sana,gidişim senden,yönelişim sen
Hep sana,hep bize gidiyorum yollar boyu
Yollar mıydı dediğim senden sonra yürüdüğüm?
Yalnızlığımı içime akıttığım yaşlarım
Sevmek böyle birşey olsa gerek
Bir yanın yanarken,bir yanın yetim kalır

Hiç siz hastanenin yoğun bakım odasında sevdiğinizi beklediniz mi? Çaresizliğin pencesinde kıvranırken,bir yanda umuda sarılmanın insana verilmiş olan en büyük lütuf olduğunu ögrendiniz mi? Gözyaşlarınızı dışa vuramamaktan dolayı yaşınızın boğazınızı nasıl yakıp kavurup aşağıya indiğini hissettinizmi? Koskoca bir yaşamın tükenişini seyrederken, çaresizce elini tuttuğunuz anneniz olduğunu düşündünüz mü hiç? Yaşamın kıyısından, dik yamaçlı yokuşa tırmandığını gördüm annemin,uçurumun kenarında esen rüzgarlara bırakmış kendini, bir adım sonra düşecek gibi duruyor.Ve o yoğun bakım odasında annemin elimi son kez sıktığını sonra kendini o rüzgara bırakıp gittiğini gördüm...

Bazen girdaplarında yaşamın
Bazense pembe bulutlarında duygularımın,
Hani,diyorum olmasaydın bende,
Yaşar mıydım?
Yine seni
Bu benim desem olmaz,

Günlerdir bir şarkıya asılı kaldı duygularım
Çaldıkça, dinledikçe ben
Efkarım artar, çoğalırım senle
Ağır aksak oynamak isterim
Sussa da dilim
Kalemim yazar durmaksızın

Sensizlik denince aklıma, hep sen geliyorsun. Yüzün geliyor,sesin geliyor. Yani tastamam sen oluyorsun. Sensizliklerde martılarım da geliyor aklıma,sensizlerimde yetimliğim,çaresizliğim geliyor. Oya sen varken hepsi yalan,hepsi yok. Sen varken yaşam güzel anlam yüklü.

Yüklediklerimden senizliklerimi çıkarıyorum yine sen kalıyorsun İçimsin sen,vuslatımsın sen.

Yaşım kederim, ağlayan yüreğim hep sen.

Ağla! !
Utanma, gözyaşının aktığından
Aldırma sen, bakanlara
Bu günü geride bırak
Acınmışlara, kahrolmuşlara
Gömme yüreğini.

Bebeydi sevimiz
Büyüttük,giydirdik,besledik.
Yemyeşil bir örtü serdik üstüne
Huzur.. dedik
Ama..
Sensizlik 17 Ağustos gecesi