Zeliha Bicer Şiirleri - Şair Zeliha Bicer

Sonbaharın dökülen yaprakları sarı sarı
Tüm yeşiller kaybolmuş hüzün dolu
Yürürüm sensizliklerimde,sessizliklerimde
Sarıverir benliğimi turuncu
Dallarında tomurcuk var ağacımın
Yeni emekleyen bebek gibi

Bazen, içinde birikir binlerce hüzün
Bazen, güneşe ulaşmak çok kolay gelir
Bazen, mutluluk küçük bir çocuk elindedir
Bazen, karanlıklarca yalnızsındır..

Sesinin yabancısı değilim artık
Kokunu içime çekebiliyorum
Olmadığın zamanlarda
Aklıma düştüğünde özlemlerim
Dövüyor dalgalarca beni
Yağmurlar yağdırıyor gözlerime

Kağıt seslendi kaleme
Kaç zamandır gelmiyorsun
Yazmıyor anlatmıyorsun
Kalem küskün
Eller tutmuyor beni
Köreldi ucum açmıyorlar

Bekleyeceğim,
Gün gelecek kalemimi tutacak parmaklarım
Sonra duygularım akacak,
Kağıt dolacak satırlarla sen diye
Kemanın tellerinde,piyanonun tuşlarında olacaksın
Hüzünlü melodilerle dolduracağım yüreğimi,

İz birakmış sensizliğin
İçimde yara ise
İstanbul da gün batımı olsa ne çıkar
Ve ben sensizliğimde
Ve haykırışlarımda yoksan
Ve yoksan sabahlarımda

Yabancıyım
Kendime, şehrime
Martıyım
Vapurlarıma, denizlerime
Aşkım
Dokunmalarıma, yüreğime

Bilir misin ki?
Sensizliklerim sancı
Bilir misin ki?
Sesin tabum
Sensiz ne haldeyim
Anla beni...

Zamanı unuttum gidişlerinle
İçimi burkan hasretin
Birde gözyaşımda sevgin
Bıraktım saatin yerine
Turuncularımda yalnızlığımın.
Seni seviyorum,

Sevmelerim, sevmemelerin inadı olsa da
Sensizliklerimde seni yaşarım
Boşverdim ben tüm ağlamalara
Güller açıyor gülümsedikçe dudaklarım
Gülüşümdeki seni oturttum yüzüme
Yüzümde senli ifadelerim var