Sen gittiğin gün n varsa
Aldı götürdü,sanki rüzgar.
Savurdu tüm duygularımı
Dağlara,taslara ve gezdiğimiz
O güzel yollara.
Artık ağlamıyorum bak.
Bir yazı yazmakla dostluk nasıl elde edilecek tam olarak bilmiyorum.
Çünkü her yazma bicimi bir dostluk mudur, onuda bilmiyorum.
Akıp giden zamanda,dolaysız bir özneyim sadece,
Belli belirsiz zamada da mişli gecmiş ekiyim.
Bilmiyorum dostluğu arkadaşlığı yada nasıl elde edileceğini.
Sadece yazıyorum.
İnsan doğduğunda ağlar.
Bu bir doğuş biçimidir.
Ayaklardan tutulur,kafa aşağıda.
Vurulunca, başlar ağlamaya.
Yaşanken de kimi güler, kimi ağlar.
Bazıları başını yukarı kaldırırken
Aslında
Bakış üstüne yaşamın
Erleri gibiyiz
Saat 5 de iştimaya uyanan
Çift kişilik ranzalarda
Yalnızlık ile uyuyan
Bir gün unutursa güneş doğmayı,
Yıldızlar ışıl ışıl, parlmazsa
Karanlıklar çökmezse gündüzlerin üstüne
Bil ki güzelim atmıyordur kalbim
Esmeyi unutursa rüzgar.
Şiirlere sarılıyorum,ıssız gecelerde çocuğun annesine sarıldığı gibi.
Koynumda tüm hüzünlü sevişmelerim.
Göz kapaklarım da,yorgunluğun derin belirtileri
Yanaklarım da yol alan göz yaşlarımın,tuzlu kurumuş izleri.
Henüz yeni akmışlar,fazla uzaklaşmış olmazlar yanaklarımdan.
Nasılda sevmişti,kalbim.
Paslanmaz mıydı? kalp kapakçıklarım.
Durmadan sevgi pompalıyordu vucuduma
Ölümüne atıyordu sanki atardamarım.
Beynim kalbimle yer değiştir misti sanki.
Her yerde sen her şeyde sen
Yağmurun sanki ilk yağışları sokaklara.
Benim ilk ağlamam
İlk asık olmam,
İlk Seni seviyorum demem.
İlk el tutuşmalarım,
Hoşçakal yarın
Hoşçakal umutlarım,düşlerim.
Annem,babam, sevdiklerim.
Hoşçakal
Hoşçakal odam, evim,yatağım.
Duvarda asılı duran resmim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!