Avuçlarımla tutmuşum İstanbul
Sacının telini
Aksam bir başka gelmiş yine
Kapımın ardına dek uzanan karanlığına
Ellerindeki poşetlerde saklı yalnızlığım
Sevmeyi sende öğrendim.
Gülmeyi sende.
El ele tutuşmayı, beraber yürümeyi.
Bankta oturup denizi izlemeyi.
Seni seviyorum demeyi sende öğrendim.
Heyecanlanmayı,sende öğrendim.
Kimdir o içimdeki nefret
Bir çırpıda ayağa kalk artık
Bırak sana takılan ne varsa
Peşinden sürüklensin
Ne bakıyorsunuz diye sinirlen artık
Cevreni bir cırpıda dağıt
Kendimi arıyorum, bir sonun başlangıç noktasında.
Bilmiyorum nasıl, niçin ve neden.
Tek bildiğim seninle aynı dünyanın,ayrı dünyaların da yaşadığımız.
Bana beni anlat deme sakın,o da içimde kalsın.
Doğrusunu söylemek gerekirse bende anlatamam.
Yaşadıklarım ,yaşayamadıklarımın bir yansımasıydı sadece.
Güvenme malına, mülküne.
Ne üstündeki kürke nede yüne.
Ne yaşadın ki dünden bugüne.
Sadece hep ben dedin, kendi kendine.
Aç insanları, hiç düşünmedin.
Sen hayal kurmak için aklıma,gelen hayali bir objesin.
Belli belirsiz zaman aralığında gelip giden,bir tekne misali.
Sevmek seni delice kalbimde,ellerini ellerimden bırakmadan.
Düşler denizinde tek tutanağısın,yalnız gecen günlerimden.
Dur desem yine,saclarını savursan rüzgara inat.
Ey başını yere eğen çocuk.
Artık bak, gök yüzüne sende.
Dalgalanan bu Türk bayrağı her elde
Bu bir aşktır atar durur bedende.
Nice zaferler gördü, bu millet.
Çocukluğum,geliyor aklıma.
Soğuk kış geceleri,soba yanardı.
Karanlıkta tavana vuran o ışık,hala aklımda.
Babamın işten gelişi, Karşılamaya giderdim onu
En güzel yolu olurdu o yol hayatımın.
Saat sabahın yine,beşi anne.
Güneş hala doğmamış,nazlı bir kız edasın da.
Ben yine sensiz gecen bir güne, günaydın dedim.
Oysa seni hiç görmedim anne,sesini duymadım,boynuna sarılmadım.
Tek bildiğim bir esirgeme yurdundaki,tek başına ve sensiz günlerim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!