Karanlıklar dolar mahpushanenin, kuytu kenarlarına.
Her sabah yaşanır oysa,dört duvar ile birlikte koyun koyuna.
Bir tarafı yazsa,bir tarafı kış diğer duvarları görünmüyor.
Acaba ilkbahar mıdır; sorsam mı gardiyana.
Bir başka vurur yağmur,mahpushaneyi.
Toprak kokmaz bur da,duvarlar çeker suyu
Bir çocuğun gözyaşları,olmak isterdim.
Martının bir simide,kanat çırpınışı.
Usulca sokakta esen rüzgar olmak
Yağmur olup üzerine yağmak isterdim.
Yüreğimin umutla dolu olmasını.
Ey hayali sevgilim;
Sana ne demeliyim bilmiyorum.
Ne güzel gözlerin var desem,çok mu doğal olur
Belki de en doğalı seni seviyorumdur.
Nedir aşk diye sorarsan,bana eğer
Kapımda bekliyor yine acılarım üzüntülerim.
Beyhude gecen zamanın,takvim yaprakları
Kalbim de ilk aşk kırıntıları.
Bekliyor kapımda ilk el tutuşlarım,ilk heyecanlarım.
Basıyorlar zile,acın kapıyı dermişçesine
Yağmur yağıyordu,gecenin soğuğa çalan karanlığın da.
İçeri de seven bir kalp uyuyordu.
Gitmişti,bu şehir den sevilen sevgili.
Sokaklar ıslaktı, gözler nemli.
Bu şehir de,boğuyor beni artık.
Umut dolacak penceremize,bir sabah
Açacak gonca güller
Umut iklimi dolacak düşlerimize
Ya sen.
Sende mutlu olacak mısın?
Yoksa buralardan çekip gidecek misin?
Zaman, nasılda akıp gidiyor.
Acık kalmış çeşme misali.
Ne kapatan var nede görebilen.
Sende benden öyle akıp gittin.
Baktım arkandan,son gidisinde
Hayat bir tren gibi,ağır ağır yol alırken
Bazen durur,bazen yavaşlar,bazen hızlanır.
Önemli olanda inilecek yere varmasıdır,bir bakıma
Ama içinde bir hüzün dünyasının kaplı olduğu da pek bilinmez.
Derken karanlıkları yararcasına ilerlerken,birden tren
Bizimde bahçemizde çiçekler acar.
Serce misali,titrek olur yüreğimiz
Karanlık odalarda kalsak ta
Yüreğimiz aydınlatır,her yeri.
Bir sabah çeker gideriz.
Sen ben ve mutluluk.
Hiçbir zaman,yan yana gelmeyecek
Devrik bir cümle gibiyiz.
Ben gelsem, sen yoksun.
Sen gelsen, ben yokum.
İkimiz gelsek mutluluk yok.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!