Zeki Ergin Şiirleri - Şair Zeki Ergin

rüzgar lodosdan esiyor
yağmur çiseliyor denize
özgür martılar
uçuyor kadıköy vapurunun ardından
simit kapma yarışında
oburlukta yoktur üstlerine

sev insanları
kendini sever gibi

sev kendini
yaşamı sever gibi

bir mum yalımlanır masamda
ışıldar kadehim/yanar
kanar sevdam yüreğime
boşta kalır ellerim
gözlerimde hasretim

koca sevdalar yaşar anadolu
severse ölümüne
severse eğer/iliklerine kadar sever
dövse de dizlerini usanmadan
sevdiyse bir kez/vaz geçmez
yardan

menekşeler açar yakında
yeşerir fındıklar
karlar erir Sisdağında
önümüz bahar

Sisdağında karlar erir

mavi sulara gölge düşerken
gelirim ben sana
teninin sıcaklığında ürperir içim
gece çıplak tenini sarar
kıskanırım

İzmitte harlanan yürekler
yürek ateşiyle pişen aşlar gördüm
erkeğinin yanında kadınlar
gökyüzü bakışlı
çocuklar gördüm
umudu kamçılayan

saçların ağarsa da
sevdalarını bastırsan da
yüreğinde bir ömür
ben hep buradayım
bil ki ben de dardayım

anımsamak mı zor
unutmak mı
duvara çakılı kalan gözleri
çıkmak zor olur
anılardan