Ben ayrılıklara alışkınım
Her yeni gün eski günden ayrılırım
Aynadaki resmimle vedalaşır
Yeni yüzümle tanışırım
Seher vakti yıldızdan
Benim büyüdüğüm yuvada,
Çocuklar birbirine bacı gardaştır
Karanlık dolaplar kilitli, suçlar ortaktır..
Sessizlik çökünce geceye,
Neşeli çığlıklar duyarım yatakhanede;
Kalkar yatağımdan,
Bir eski arkadaş,
Ansızın uzaklardan çıkıp gelince,
Zaman durdu bende;
Otuz yıl önceki mazi,
Yeniden hayat buldu gözlerimde.
Ben,
İki evlat anasıyım,
Bir ana babanın
Kıymetli evladıyım.
Eşim, gelinim,
Bacıyım ,kardeşim, arkadaşım,
Hatice ondokuzunda bir fidandı,
Giderken ardında bir emanet bıraktı;
Hüseyin daha bir yaşında,
Emziği ağzındaydı.
Hatice’nin gidişine
Sıcak bir yaz akşamında,
Uykudayım bir istihare yatısında;
Ansızın karşımda bir genç beliriyor,
Parlak saçları dalga dalga,
Omuzlarından aşağıya dökülüyor.
Gözlerindeki sevgi yıllanmış
Gözlerinde
Bir eğreti bakış
Uzak bir dalış
Kaybettiğini arar gibi
Kendini sorgular gibi
Geçmişine hatırnaz
Aramızdaki yollar uzun,
Bedenlerimiz;
Bir ölünün ki kadar yorgun..
Sana ayırdığımız günler,
Senede üç ya da beş gün...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!