Zaman ve İnsan Şiiri - Rukiye Çelik

Tarif et deseler edemem
Aklımın alıp götürdüğü bir yerdeyim
Güçlü bir atmosferin altında
Farklı hayatların mayalandığı
Mavilerin birleştiği bir ortamdayım...

Tek düzelik yok orada!
Bülbül var, gül var
Aşiyan da,
Aklının ışığında aydınlananlar da...

Ortalık ışıl ışıl bakınıp duruyorum
Dinler gibi yaparak
Hatta kimse yokmuş gibi davranarak
Gelip geçen gölgeleri sayıyorum
-Uzayıp kısalanlar, dev aynasında büyüyenler-
Arada bir de hiçliğin müziğine tempo tutuyorum!

Aklıma şaşayım, ne çabuk unutuyorum:
Tarih tekerrürden, zaman aldatıcılıktan ibarettir;
Uzar-kısalır, gece olur gündüz olur
Yaz-kış derken dört mevsim olur;
Canı sıkılırsa güneşin önünde durur
Aydınlığı çalar, karanlığı sunar
Karanlıktan kim korkmaz! ..

Ki o karanlıkta;
Korkulu dakikalar önünüzde
Zaman arkanızda
Ve sonsuzluğun aynasında bir şeyler
Sizle gönül eğlendiriyor...

Ah bir öğrenebilseydim;
Yolların inişli-çıkışlı olduğunu,
İnsanların uzayıp-kısalan zamanlarda
Birbirini nasıl da arkadan vurduğunu...

Ve kendimi kandırmazdım:
İyilik yap, denize at... demezdim.
Kötülerin, kötülüklerin hızla çoğaldığı şu dünya da
Başka kalbe inanmazdım...
Acımazdım...
Merhametten maraz doğar...

25 Mayıs 2012
Rukiye Çelik