Zaman Şiiri - Halil Kumcu

Zaman, ah o zaman yok mu?
Dost mu, düşman mı bilemedim,
Aldıklarına bakıyorum da,
Verdiklerine hiç sevinemedim.

Ne olmuş kömür karası saçlarıma?
Ağustosta kar mı yağar?
Ya bu çizgiler de nereden çıktı?
Aynadaki yabancı neden bana bakar?

Yok, bu ben, ben değilim.
Nerede kaldı o çocukluğum?
Sonra o ilk gençlik yıllarım,
Nasıl da gelip geçti.
Tut beni, tut, duramıyorum.

Sen gelmeyeli,
Yollar da mı uzadı sanki?
Her gün çıktığım bu merdivenlere,
Kim ekliyor basamağı bir iki?

Yorgunum be, zaman.
Hem yorgun, hem umutsuz.
Oysa ne hayallerim vardı,
Sonu yok gibiydi, uçsuz.

Şimdi ne geriye bakabiliyorum,
Ne de ileriye.
Zaman, seni yaşıyorum,
Aldığım her nefes veresiye.