Zahide Eskici Şiirleri - Şair Zahide Eskici

İnsanlığı öldürüp üzerine beton dökmüşler
Gadasını aldığım.

Lacivert tonunda dinmiyor sızım
Umutsuz bekleyen öze dargınım
Karardı günlerim gülmüyor yüzüm
Yüreğimde yanan köze dargınım

Değişmez kaderim gelmiyor gıva

Nakış nakış işler, dosttur özüyle
Harmanlar sevgiyi korlu közüyle
İncitmez telleri çalar sözüyle
Saz olur bağrında, Dostluk gurubu

Gönülden gönüle yol bulur akar

Dün akşam da bana bir dünür geldi
Kafasında saç yok, boyundan kısa
Öyle bir kokuyor burnumu deldi
Suda sabun ile yıkanmam diyor

Kamburu büyükçe boynunu aşmış

Hiç düşünmeden bıraktım seni
Yalnız gecelerimde seni nasıl sevdiğimi düşündüm
Sensiz günler geçtikçe, sana olan sevgimi düşündüm
İçim içimi yerken bu alemde
Yalnızlığımla savaşmayı düşündüm

Acılar dizdirdi kader sıralı
Yüzüm gülmez oldu senden ıralı
Kimseye değişmem gelse kralı
Gece gündüz hayal eder ana/rım
Bir yudum sevgine hasret yanarım

Sızlıyor yüreğim kirpikler gamlı
Mermerde gamzeler oymuyor ana
Titriyor içerim dertlere demli
Hastayım kimseler duymuyor ana

Kıymetim bilene düşmedi yolum

Acıya, sevince hislenmez oldum
Gönlüm lime lime dökülür ana
Etimi kesseler seslenmez oldum
Bu canım tenimden sökülür ana

Akıl firar etti karışmaz zümre

Anadolu Kadınıyım Ben

Her şeyden önce
Anadolu kadınıyım ben
Alın terimdendir ekmeğim
Helal lokmadır yemeğim

Anadolu kadınıyım ben
Alın terimdendir ekmeğim
Helal lokmadır yemeğim
Sabahın ilk ışklarında
Bir elim evde diğeri tarla başında
Anadolu kadınıyım ben