Zagros Cetinkaya Şiirleri - Şair Zagros ...

yedi tepeli, düzlükte aşklar yasak
halka açık umumi sokaklarda suçlar işleniyor
kanıyor gözler, yabancılaşıyor
giden her sevgili
gelen sevgiliye biraz borçlu
ve emirler yağdırarak gidiyor

kasabalı âşıkların elden devşirme saçları yüreğim
bir sokaktan anayola akan
gözlerindeydi yüzyıllık suskunluğum
tarih sayfalarında kanayan aridmatik felsefeciler!

sûni teneffüs saatlerinde son nefesim nefesini soluyor

dilinin üzerinde yatan cesetleri getirdim

gözlerimde binlere söylenilmiş playback sözler
sahtekar cambazların hüznü
- gözlerimden akacak olan
o iki fiyakalı gözyaşına da aldanma-

nakaratlanmış bir yürekte; hicâzi bir makam gözlerin
durakları tanımadan
durmayı bilmeden
sana koşmamdır sevdam…

yitirilmemiş ne kaldıysa hayatın arta kalanında

tavanı gökyüzüne asılan evin vardı senin soğuk bir naylon tabakasına tutuşmuş olan düşlerin içini üşüten rüzgârlarda bir Allahın kulu duymaz çığlığını sessiz çığlıklara sarmalanmış yürek yangını bir akşamdan geçiyordun tüm insanlar sessiz suskunluğuna çare bulunmaz bir sefillik yoksul değildiler ama çoğu da yoksundu çoğunluğundan kul, kulluğundan utanır kula kulluk eden kukla kesilirdi yürek sancısı gülümseyişlerine bir de acıların eklenmişti çocuk hepten fakirdin, hep birlikte değildi zaman hepsi bir di... yaşam ile ölüm arasındaki o ince çizgide adını sayıkladığın düşlerine misafir ettiğin parmaklarında ağırladığın gülüşlerini emanet ettiğin esmer yüzün vardı senin çocuk sen esmer kaldın insanlar lanetlendi insanlık yandı soğuk yürek yangınında! kimseyi kimse kurtaramadı...

hayal kurmayı karanlık odamda öğrendim, sokak lambasının soluk ışığında öksüz umutları arıyordum sokaklarda... şimdi ne zaman bir hayalim olsa yine karanlık odama koşuyorum; ya kaybedersem? ..

gövde gösterisi yapma lan Eros! vuracaksan vur! yoksa dalga geçecek bu serseri âşıklar seninle! ...

‎ sevmek yürek ister, altı harfi değil! altı`ndan kalkamazsan; yüreğini o altı harfe asarsın, bir ömür yüreğinin bir köşesinde gizli bir özne olarak taşırsın...gün gelir yüreğin çöker gider onun altı`nda...

soğuk bir kış gecesinin hüzünlü tebessümleriydi yalnızlığım
seni anmak da gocası…

kar yağıyor şimdi bu kente
yine akşamlarda kaldı buza kesilen yüreğim
biliyorum, sen de gecenin karanlık ucundasın!

yakayı ele verdim sonunda yakalandım aşka korkulu bir kâbus karışık gülümseyişler ekilecek hayatıma acı çekecek tebessümler yıkılacak hayatıma ajitasyon yaratacak geceler sana ağlayacağım koynumda fırtınalar kopacak tut elimden sevgilim, korkuyorum! diyen sevgilim! korkma! senin fırtınaların meltemlere gebe! aşkı ex gece otobüsüne biletini aldım yaralı kalp kenarında vurgun aşkları izleyerek yeni sevgiline gideceksin ve beni unutacaksın! ...

Hüzünbaz sesimle vurdum kendimi akıp giden gecenin seyrine, yanıma acılarımı aldım belki gecenin piç bir vaktinde, karanlıklarda yardım ederler bana.

Ne zaman kaybolduysam kendimi acıların koynunda buldum. Acılarım ki; hasretinden çağlayan deli ırmak…

Acılardan doğacak olan gülümseyişlere; can fedam…

balıklama dalıyorum yorgun hayata oysa ayaklarımın üzerinde duramayacak kadar tüm acılara çarpık bacaklarımla koşuyorum dolandırılıyorum tüm sokak başlarında esrar satıcılarının gölgeleri yansıyor sokak lambasından içeri küçülüyor belleğim ben/leğim/den uzaklaşırkene olmuyor işte olmuyor unutulmuş vurgun esmerim! namlunun ucuna sürülen bir mermiyim pusu atıyorum gözlerine gözlerime gel sevgilim! yansıyor suya yüzün siliniyor tüm kırışıklıklar ve duydum ki sevmeyi bilen dudaklarda ilahi oluyor tüm şiirler şeytanını koluna takıp yeni bir cehennem bulana kadar!