Z Kuşağı Şiiri - Mehmet Cıngır

Küçücük kara kutucuğu oymuşlar,
İçine sihirli bir dünya koymuşlar.
Cebinde gezdiriyor hep ze kuşağı,
Olmuş da sihirli dünyanın uşağı.

Bir elinde ayna bir elinde dünya,
Görüyor rüya içinde renkli rüya.
Gözü hep orada konuşmaz,kelamsız,
Geçip gider yanından sessiz selamsız.

İsteği kolay iş,çok para,az emek,
Fakat krallara layık en leziz yemek.
Büyükleri saymak küçükleri sevmek,
Anlamadım ben,şimdi bu da ne demek?

Her zaman neden hep ön planda cinsellik,
Ne bunun temelindeki nedensellik?
Zekasında rüzgâr gibi bir kıvraklık,
Fakat ruhunda çöl gibi bir kuraklık…

Dik kafalı;anaya,babaya âsi,
Tek vazgeçilmezi demokrasi.
Bu sihirli ayna,kurdu buna tuzak
Bireyseldir ve sosyallikten çok uzak.

Ne bir duruş ne de bir uhrevî vakar,
Bütün benliğinden zevk ü sefâ akar.
Ayağında dizi yırtık bir pantolon,
Elindeki telefon son model ayfon.

Hızlı düşünür çok hızlı karar verir,
Özgüveni tamdır, dünyayı devirir.
Yüzlük nine ayakta hazır vedaya,
O,koltukta dalmış derin bir rüyaya.

Teknolojinin doğurduğu bu kuşak,
Sonsuz özgür;fakat internete tutsak.
Milenyum çocuğu,hız limiti yoktur,
Ve ekip çalışmasına karnı toktur.

Misafire “hoş geldin,nasılsın?”demez,
Yemeği besmele çekerek yemez.
Büyüğü saymaz,küçükleri ezer
Elinde telefon dünyayı gezer.

Bu nesil ki,saygısızlık eder sık sık
Gelişi ayak sesinden belli artık.
Altmış sekiz kuşağıdır altın nesil
Ey yeni nesil uzatma bu nesle dil!
Son kalıntılarının kıymetini bil.

Ey genç nesil,ört düşlerinin üstünü!
Haydi,tam zamanı ispatla rüştünü!
Yaşlı nesil,genç nesil girip kol kola,
Birlikte devam edin bu kutsal yola.