Çaresizce parçalanmış bedenlerin savrulduğu bir yeryüzü..
İnanılmayacak kadar sevmiş insan cellatlarını.
Kahrolası şu cahil insan.
Basmakalıp düşüncelerine sarılmış.
Bir kurtarıcı olarak görüyor,
İnsanı, insan.
Bir gün düşerse yolum yoluna.
Elimi açarım ve dualarımı fısıldarım YARADANA.
Cenneti dünyaya göndermesi,
Cehennemden uzak kılmasının göstergesi.
Şu güzel dünyada paylaşacak bir lokma ekmeğim,
Bir tenhada sana kaçasım,
Seni kaçırasım geliyor aklıma.
Cigaramın dumanında toz pembe hayallerimi yaşarken.
Düşüncelerimin bedenimde alevlendiği zamanlarda,
Sabır diyorum, sabır..
Elbet birgün bir olacağız,
Ayrılık derdine nedir çare?
Ciğer parem yoktur.
Gökler ağlar yüreğime..
Bahar gelecek diyorlar.
Ayrılık hasreti fırtına oldu,
Denizlerde lodos oldu.
Gökyüzü sulasın dünyayı,
Biraz toprak kokusu çeksin ciğerim.
Yürürken bir bahçeden, çimenlerin o eşsiz kokusunu durmadan soluyayım.
Geçmişe dönmek istiyorum bu zamanlarda..
2000 lerin başlarında dünya halen çocukken hayattaki yaşam mutluluğu ne güzeldi.
Pek az şeyle mutlu olabilen insanlar, şimdi kocaman dünyalarında birbirinden uzaklar.
Sanki onlarca yıl yaşamış gibiyim.
Bedenime yılların verdiği acıları çivilemişim.
Durmadan akan terimin kan kokusunu hissettirmesi,
Her zorluğa göğüs geldiğimi sergiliyordu.
Oysaki kalibimin atışını, yorgunluğunu ve bir ihtiyarın son demlerini yaşayacak anlarındaki gibi yavaş yavaş durmadan çarpıp duruyordu.
Düşüncelerimin beni bir yerden başka bir yere,
Ey güzellik.
Ayakların dokunsun nasırlı ellerimle topladığım üzümlere.
Cennetten çıkmış şaraba dönüşür üzümün suları.
Kanaya kanaya içerim.
Kokunda bulaşır, aklımın tamamını başımdan da alırsın.
Hiç ölmeyecek gibi yaşarım ayaklarından çıkmış şarap sandığım üzüm suyunda.
Göçmeler ne çok dolaştı bu dünyada.
Bir yerden başka bir yere..
Bir savaştan başka bir savaşa..
Göçmenler..
Göçmenler ne çok öldü bu dünyada.
Kimisi açlıktan,
Gökyüzü bugün çok kızgın.
Bir yandan lodosun dalgalarla işbirliği yapıp sahilleri dövmesi.
Diğer yandan rüzgarın o korkutucu sesi ve doğanın ihtişamı.
Gökyüzü bereketini döküyor.
Yeryüzü bugün yine temizleniyor.
Gökyüzüne elma ağaçları diktim.
İnsanoğlu elleriyle dokunmasın..
Koparmasın.
Ve hatta hiç mi hiç almasın avuçlarına,
Adem gibi.
Bile bile yürümesin nefsinin ateşinde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!