Yusuf Miskini Şiirleri - Şair Yusuf Miskini

Kanattım ellerimi,
Çocuk boyalarıyla boyadım.
Acımadı, daha da acıdı.
Acıyan kaybeder kendini.
Acı bana acıdı.

Geceyi bilirmisin,
Oyuntularında sabahlamayı gecenin,
Gece kırpıntılarla dolu,
Gece sana dair ve sana örgülü.

Mart sabahları rüzgarlı,

زبان عشق بی وفا است
عيونم كه پور گناه است
تو ای ماه دوران و پرده به چشمم
من سیاهم ای بی وفاء چراغم

Ağlamak vardır.
İçimde süren bu denizi durdurmak.
El vermez bakıp gidersin karanlıktan.
Bahar gerekmez...

Ben ötekiydim,
Dursun içimdeki şelale,
Yürüyen dağlar dursun,
Benden uçup gitsin serçeler,
Bir o çocuk kalsın bende.

Beyhude dolaşıyorum bahçende,
Bu elmalar benim değil,
Bu kiraz, bu yenidünya, bu erik,
Hiçbiri benim değil.
Beyhude dolaşıyorum bahçende.

Biliyorum hayli derincedir yerim.
Gün gitse ışık gitmez,
Bu suyun tadını daha önceden biliyorum.
Ben yorulsam kendim yorulmaz.
Biliyorum hayli derincedir yerim...

Yıldırım mahallelerinde bir çocuk,
Yürüyor.
Hava soğuk, eller buz,
Yolda kırık lambalar,
Yıldırım mahallelerinde bir çocuk,
Yürüyor.

تو ای بلبل‌ زخم افشان.
تو ای قاتل عشق دوران.
ای بی وفاء بيزارم از تو.
ام خیلی  مجروح هستم.
تو دادن مرگ ام فرمان.

İnsan ve büyümek,
İnsan ve eller arasında.
Parmaktan çıkarılan ve parmağa takılan şeyler gibi.

İnsan ve yutağı,
Bir acı sudur.