Yusuf Mansız Şiirleri - Şair Yusuf Mansız

Yaprak döküyorsa bahar mevsimi
Yağmurdur toprağı içten besleyen
Sevda iklimin de pişer erdemi
Bestelerin eşsiz yok mu dinleyen

Gurbet gülüm sen ben orda gezmişiz

Habibin aşkı sardı bedeni yüreğim asuman-ı ebedi
Yollarındaki dikenler okşadı manevi bedeni
Sevgin kor gibi aktı, yüreğime mevlamın maşuki
Mevlaya ebedi hizmetkar olsam , yansın bu can-ı şairi!

Akıyor fikirleri beyni kazır derinde
Rahata kavuşmak ya ahi! hazır dibinde
Kundaktan cesede atiye nazır definde
Aynı döngüsel duyguların karışmış hacı

Katı kalpli, gururlu, kendisini beğenmiş

Hak! ne kadar mühim, hem de ne kadar kıymettar…
Gaflet yok! yönel hakka, bekler Ahmed-i muhtar…

Bak! çekiyor şu toprak, fan-i ömrünü bırak…
Akıllı adam isen, bulma başka iştirak…

Yalnızlıktan aciz bir helbestim...
Bırakın beni zaten derbestim...
Ufukta yıldızlarda serbestim...
Muktedir oldum bir hak-perestim...

Sırtında kaf dağı mı taşırsın!...

Yüce İslam tek temel haktan gayrı yol arama...
Mevlama dön doğru amel aydınlanır asumana...

Yusuf Mansız

Ağır kahroluşa ramak..
Yol uzun hayata bakıyorum…
Ekmek davasına özüm…
Giriyorum yüke ötelemeden…
Alnımdan süzülen ter tuzlu ve acı…

Düşmez kalkmaz yalnız Allah, bırak keder tasa...
Rabbine durma el aç! her ne günahın varsa ...
Aç ellerini önce hamd, sonra et salvele...
Ancak; kul hakkın var ise onu Allah bilir!.

Sağlam dua isteyen bulur fakir fukara...

Bedesteninde şam
Babında bekler kârım
Maşukumla akşam
Çarşısında yok karım

Ömründe;
Bir kaç harf öğren öğret!..
Sabret!
Filizlenir devlet!..
Bilinmez!..