Yusuf Mansız Şiirleri - Şair Yusuf Mansız

Her tohum açar filizi...
Her filiz bekler! güneşi...
Bedende ağaç rabbini!..
Meyvesiyle beklerdin çıkar filizin!

Açar zikir! yaprağını...

Çanakkale şehit yurdu ana ocağı
Gökte maneviyat yerde rahmetin
Akıyor süngülerden bak al kırmızı

Eşrefi mahlukat yaratıldı, senin aşkına.
Nurunu gönlümde yaşadım meftun eyleye,
Sevgin Nur topu oldu vurdu gönlüme.
Canın Canımda hissettim nuru pak eyleye.

Cennette ki bir huri inse dünyaya...
Herkes çatlar! güzelliği anlamaya...
Yoktur eşi, dünyaya teşrifi olmaya...
Ortalık viran olur, yek sahip Cennet...

Meyveleri tatlı, fakat tatları farklıdır.

Cilası! aşk olan kalp...
Kireç tutmaz imiş meğer!..
Aşkı sahibine verirsen değer!..
Cenneti neyleyim sen olmazsan eğer!..
Ciğerimde tutar nemi!..
Gözlerim nemli!..

Kıyamet mi gelen! Korku var her nefiste…
Öldürdün mü yoksa! boğdun onu habiste…
Ayetlerin okunurken cismimde beste…
Dökülür nükteler her an kaldım! çilekeş...

Çile bülbülüm çile, her nefeste beste...

Merdiven beş adım sanki bir rütbe
İnsan bedende terk , nefse kul ruhum
Sigara dumanı çek ölü hücre
Haykırdı öz demli yas tutmuş huyum

Kah sallanan kah dik duruştur zikir

Heyhat modern gözüken serseri
Entel miydi deden? baksana!
Duruyor mu? Bizans kayseri...


Sus! Teodos...

En küçük bir idrak!
En mutlak vücudu anlamak…
En narin zihinden çıkan şakak…
En son aklı çürüten çıkmaz sokak…

Gözleri gözlerimde, gözleri el'de kaldı...
Kalp ritmimde ki tiktaklar sensiz ve hastı..
Öğüdüm de özdü ama kaynayan gönül deminde közdü
Firaklar beni çok üzdü...
Ak kumrular..
Köz rengi bulutlar da uçurtmayı vurdular...