Erzincan -iliç-bürüncek'te doğdu Şiir yazmaya ilkokul yaşlarında başladı Çocukluğunu geçirdigi yörenin sarp çiçekli dağları şiir gibi akan irmakları gül bahçeleri ona ilham kaynağı oldu ve olmayada devam ediyor. Şimdilerde istanbul da oturuyor.Evli üç çocuk babası yusufun evreni isimli şiir kitabı yayımlandı
Kaldırsam perdeyi gelir görürdün
Hakıkat sırrını verir görürdün
Gönlüme inenler inseydi dağa
O dağı baş egmiş erir görürdün
Giden yolcu durda sarılıp içten
Elveda diyeyim geçip gitmeden
Senin gibi nice gidenler gördüm
Görmedim bir gelen gittigi yerden
Ararım bulamam kendi kendimi
Mecnun olup çöle düşenler gibi
Bilmedim bir durak dolaşıp durdum
Gönülden gönüle geçenler gibi
Bitmeyen anılar düşen damlalar
Yokluk bizim içindir alemde kalan ne var
Yan ey yüregim yanki gitti canlar cananlar
Ağla sende gözlerim bir daha göremezsin
Bir hatıradır ancak toprakda uyuyanlar
Tadı yok baharın neşeşi kaçmış
O güzel günlere elmiyim şimdi
Önüme çıkanı alıp giderken
denize kavuşmuş selmiyim şimdi
Yaşamın izleri anlımda çizgi
Dört kişi tabutu almış gidiyor
Tabut bir faniyi sarmış gidiyor
Diriliş gününe merhum uykuda
Uyanık kişiler dalmış gidiyor
Bir kaval yaptırdım gülün dalından
Gönül hallerimi yare sunacak
Dediler derdinin çaresi yoktur
Kaval bu derdime çare olacak
Nazlı yarim yine dalmış uykuya
Ey yar şu bahar günleri sensiz geçecek
Gönlüm viran olmuş yine demsiz geçecek
Bir gün beni yok say şu dönen dünyada sen
Yok yok ne yazık yer yüzü sessiz geçecek
Bir garip yolcuyum ömür yolunda
Evvel gidip duran kimleri gördüm
Geri dönüp baktım yolun sonunda
Yerlerde sayısız tenleri gördüm
Bu yoldan bir başka yol yok insana
1
Er geç geçecek günleri hoş tut yüregim
Ömrüm geçiyor sevmeyi koş tut yüregim
Can varlığının mülkünü doldur neşelen
Gam varlığının mülkünü boş tut yüregim
2
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!