Yusuf Akyüz Şiirleri - Şair Yusuf Akyüz

KADIN - I
Kadın bacı, kadın ana, kadın ulvi bir mânâ
Kadın özge can’dır ki, gerek iki cihâna.

Tutku’nun adı kadın, gülün feryadı kadın
Mutluluğun kanadı, hüznün membâı kadın.

Yusuf’ un düştüğü kuyulardayım;
Hayat zindanımdır, Züleyha sızı’m.

Yusuf’ un düştüğü kuyulardayım
Züleyha’m dokuyor rüyalarımı
Firak’ın yol vermez vadilerinde

GÜL YÜZLÜ ÖLÜM

doğduğum gün nişanın takılmıştı bahtıma
ömrün gurub vaktidir kurul visal tahtıma
erguvan telaşıyla yüzüm al aldır şimdi
göz kırpmaz oldu şafak, içime hüznü sindi

BAHÂNE’DİR

gönlümün sultanısın; eşin yok, benzerin, yok,
sende tecelli etmiş; tasvir de dehâ nedir.

musavvir olan mevlâ öyle övmüş, yaratmış,

Gizli bir yanım yoktur, her hâlim sana ayan,
Bütün gizemlerimi bir tek Sen’sin okuyan,
Ne kadar gâfilsemde bu gerçeği unutmam.
Bâzan çalkantıların kıskacından kurtulup
İzzet-i dergâhına girmeye yol bularak
Açınca ellerimi ilâhî rahmetine

Düşüp gönlümün peşine dolandım aşk vadisinde
Kara bahtın cilvesiyle vefâsız bir yâr’a düştüm.

Huzur limanı diyerek sundum sinemi cömertçe
Yâr dilinden yüreğimde bin bir çeşit yara, düştüm.

Bu çıldırtan raks dinse arzuların bahında
Sükun bulsa yüreğim şefkatli penahında

Bütün yollar yoluna râm olup uzanan Yar
Yolumu yolun eyle sevgi kıblegahında

Hal bilmezi sevene “kalb-i nâlan” demişler,
Cefâkâr, bîvefâ’ya “nazlı cânan” demişler.

Sevda demiş çekenler bu çilenin adına,
Yüreğin sızısına “aşk’a bürhân” demişler.

Bitkin düşer adım yollarsa yorgun
Uysallaşır gönül halsiz ve durgun
Kanat çırpmaz yürek hayata kırgın
Mevtin mesajını aldığı zaman

Aşka hazan düşer firaka bahar

GÖÇÜMÜ TOPLUYORUM

ensemde mor benekli sillesi
kem kaderin,
alnımda hoyrat izleri,
gözlerimde buğusu hüznün,