Yunus Özkan Şiirleri - Şair Yunus Özkan

’Bir yanım Cennet
Bir Yanım Cehennem kuyuları...
Su Mevlam...
Su......
Yar gözlerini çekiyor üzerimden...’’

Dizlerinde yıldızlar bir başka
Denizin kokusu bambaşkaydı...
Aşka atan tarifsiz susuşlar da
Uzak kent yorgunu evlerin ışıkları,
Göz kırparken üçer beşer
Ufuk alabildiğine karanlıktı

Gözlerini kapat hayata...
Günah çıkartır gibi kıymet bilirler...
Seni bile Utandırırlar...

Derya gibi akar acılar,
durmaz!

Uyudun mu yine?
Umut beslemek yerine
Unutturduklarınla...

Üzerin açık kalmış
Yalanlarınla,

’’Gelsin sana kavuşma günüm,
onlar öldü diyecekler belki,
o gün benim düğünüm.’’

Ben güle bakarken dikenlerini umursamam ki...
Kokusu vardır salındığında bagrımı delip gecen
Yarin eteginde savrulup giden yeldi aklım
Aldın, fena yakalandım...

Hayranım gözlerinin verdiği hazza;

Uykusuz bir gecenin sabahında
teninin kokusunu içime çeke çeke uyanmanın sıcaklığında
eriyen buzların oluşturduğu kraterler de su içmek
Soluklanmak...
Bu bir rüya değildir deyip iç çekmekte vardı...
Ama Yalnızlık her hayali aralayan bir yalandı...

Özlenilmeyen bir aşk yaşanır mı?
Gözlerine bakmadan rahat nefes alınır mı?
Sen sen diye sarhoş eden nefesini solumadan ciğerlerime uyunur mu?

Bende öyle yapıyorum zaten...
Geceleri mum diye hasretini yakıp aydınlanıyorum...

Yaşıyormuş gibi yapıyoruz...
Tanıyormuş gibi...
Hayatını bildiğimiz dünyalardan atılıp,
Destursuz kovuluyoruz...

Biliyormuş gibiyiz her şeyi...

Ne Sen söyledin şimdi ne de ben Duymadım...
Hatırlarsam, Depreşirse acılarım
Sana geri dönemem ki...

Sol yanımın sızısı kronik
Aklımın ucundan düşen bir yığın hissizlik...