Yunus Özkan Şiirleri - Şair Yunus Özkan

Aşkın Kadını

Öyle karşımda durup sadece baktığımı sanman ne kadar acı...

Kalbimi nedensiz hızlandırdığını...
Ellerim terlediğinde...

''İmkansız aşka gönül verenler
Varlıklarından ödün verirler....''

Hiç geçmezken zaman,
Ne çabuk geçti yıllar...
Sensizlik bu kadar ağırken ömrüme

Yılların ezdiği bir yürekti sende ki
Kimse bilmezken ismini cismini
Yaktın beni...

Mutlu bir yüz görmeyeli aynalar
Sana küsmüş öyle duydum

ağlasam kim siler gözümdeki yasları
kim toplar düşmeden gözümdeki yağmurları
acıtmadan kanatmadan kim saklar yaralarımı
bir vefasız uğrunda boşa heba ettiğim yarınları mı

haykırsam kim anlar benim duygularımı

En utangaç halinde,
Yanağında açılan çukur benim mabedim.
Saklı Düşlerimi Oraya gizledim...
Varlığını Seviyorum Güzelim....

Savaşa sebep,ömrüne eş tutma beni,

Yorgunum, kaçışlarım bu yüzden
Sessizliğim, agrasifliğim bu yüzden
Seni üzen olmak istemediğimden
Ölüm, gözlerinden kaçışımdan...

Ömrüm gelmiş geçmiş sende
Kaldı aklım gittiğim yerde
Bir hatıram olsun gönlünde
Satır satır düşer şiirlerimle

Esip geçmişiz biz hayattan

Tanıdığım hiç bir yalana bu kadar inanasım olmamıştı
Yüzüme baka baka içimde ki seni gömerken bile
Tek bir gülüşüne asardım tüm gerçekleri
Kendimi bile kandırır yaşardım seni....

Ki neyim yada kimimsin sen benim

Tenimi eritir mi diyorum soluğum sana değdiğinde
Kalbin hızlanır mı gözlerim gözlerinle sevişirken
Utangaç mısın yoksa kaçırır mısın beni benden
Öylesine özledim ki saçmalıyorum, hayret...

Dokunduğumda o pürüzsüz tenine içim sessizleşirdi

''Yıldızlara sordum yoksun
Köşe başları tutulmuş aşktan
Gece alaca karanlık
Yıldızlar görünmüyor şehrin ışıklarından
Al götür beni en tenha şehrine
Kimsenin gözü değmesin sevgime