Yunus Akkale Şiirleri - Şair Yunus Akkale

Bize miras kaldı dededen böyle
Düz yol bulunmaz yokuş gelir gider
Kuru ekmek yutulmaz susuz söyle
Ağzında bir lokma aş gelir gider

Paylaş yılan, çıyanla bir deliği

Âdem geldi kondu fani cihana
Sonsuzun emrine yemin ettiler.
Kabil kıyınca, Habil’deki cana
Azabı insana temin ettiler.

Bağlayıp nefsi kara toprağa

Gözet her zaman kendinden aşağı
Olma sen şeytanın sefil uşağı
Muhannet aşı, yalama bulaşığı
Bilinmez iş gelir, kul olan başa

İnsanoğlu hasis bilmez kadrini

Nasıl kıydın ümmeti mümine
Gönülden arzularda bir baş ister
Öyle kinlenir başvurur yemine
Helâlından kaynar kazan aş ister.

Dön bir an önce aslına uygun

Nesil: Ne ipe, ne işe sarılır
Elinde kadehi düşe sarılır.
Ana ona yar o eşe sarılır
Düşmanın sizlerden farkı kalmadı

Damlasını içen itler kudurur

KARIŞTI

Sevgi günü olsun, sevgili değil
Flörte uzanır harama meyil
Şafak sökünce, gece olur zail
Batıl, Allah’ın sözüne karıştı.

KARIŞTI

Çok çile çektik olmadık isyanda
Allah’a sevgimiz öze karıştı.
Şöyle etrafa bak kimler ziyanda
Kışın çiçek açar yaza karıştı.

Yemedin doyurdun binlerce acı
Nankörde türlü ihanete karşı
Nefsinden sanıkta herkes davacı
İt soyunda olan asalete karşı

Bolluk olsa da dar olur nasibi

Görmez gözlerim duymaz kulağım
Doğru iflas eder yalana karşı
Ustam yok hep acemi çırağım
Tarlada üreten satana karşı

Şükürüm hep ona, katıksız aşım

Gün gele harman ola
Şevke gelir kabak molla
Bilirsiniz kimine dense de kışlık
Boşa denmemiş hepsine
Gökçe baylık bir aylık
Kavakla boy ölçüşmek nesine