Yunus Akkale Şiirleri - Şair Yunus Akkale

Milletin feryadı çıkar ayyuka
İşlerin ederler tevekkül Hak’a
Su yerine agular dağıtan saka
Kazdığı kuyuya gör düşer bir gün.

Kemer sıka sıka bel kıldan ince

Ne bileyim ben mi? Yoksa Güneş mi?
Doğmuştu insanlar doğmadan önce.
Bu Dünya’da ucuz mu beleş mi?
Gündüzü, geceden kovmadan önce

Kelebek olup dallara konardık

ONLAR ÖĞÜNSÜN

Kendi paramızı isterken borca
Elimiz bağlatan kullar öğünsün
Sahip olma şanlı koca mirasa
Ellere köle hamallar öğünsün

Nazım! Ey! Nazım! Nedir bu sevdan
Dar gelir sana o gün kızıl meydan
En sonunda kaldın ortada yayan
Hesap görülür, sağıra köre ne

Var yoluna, kırmızı halı döşe

İş yapılmaz başta olmadan çavuş
Ahde vefa söz yok, gelmez oldular
Gelmezse; sen var eşe, dosta kavuş
Bir kuru selamı salmaz oldular

Geçmişi unutma, ülkünü büyüt

İlmi âlimden, gönlümü ariften
Mazlumu zalimden soramaz oldum.
Ovayı tozundan, dağı dumandan
Suyu çamurundan göremez oldum.

Dostu yabandan, cahili, nadandan

OL HELE

Konanlar cihana, göçene kadar
Öz cevheri, sevgi satan ol hele
Rahmet diler, herkes adını anar
Kabirde çok rahat yatan ol hele

Gidersin gün gelir, sonunu düşün
Pişir gönlünü, aş olmak üzere.
Nice bağlar var, viran olan köşkün
Dünya bağrında, taş olmak üzere

Sarılma bu kadar, heba hevese

Vatandaşı evinden terke zorla
Ekmeğini yede kendini horla
Suçla, hain ilan et raporla
Fitnede plan, ispat olmak üzere

Nasıl bir insanda ne biçim onur

Öğrenciye sevgi, işine eğil
Yaratılanı sev, kul kötü değil.
Kendine güven, başarıya eğil
Bir harf öğret, bin köle öğretmenim.

Cahil kalmasın anlat hakikati