Bahar gelip yaprakların solanda,
Çiçek açıp, meyve versen boşuna.
Dalların kurudu yaprağın döktün,
Gölge oldun kuşlar kondu boşuna.
Güzel sevdim bir murada ermedim,
Bağ büyüttüm meyvesini yemedim,
Murat alıp doyasıya gezmedim,
Bunun için açık gider gözlerim.
Yuva kurdum bülbülleri ötmedi,
Yaşamak dediğin bir soluk nefes
Onudamı felek çok gördün bana
Çektiğim çileler haddini aştı
Yaşamayı bana çok gördün felek
Günlerce uğraştın bırak peşimi
Yükseklerinden baktım denize
Ucu bucağı belli olmuyor
Durupta düşündüm kendi kendime
Yazıda kışıda belli olmuyor
Her taraf yeşillik,dallı yapraklı
Elimdeki çiçekleri
Soldurdun da gelmedin ki
Akşam oldu güneş battı
Çok bekledim gelmedin ki
Kurudu çaylar, soluyor güller,
Dikenli dallarda ötmez bülbüller,
Şirin vadimize gülmesin eller,
Şehrimiz sahip çıkın ne olur.
Elmalar kurudu, dut da kalmadı,
Gönülde yara var el sürme tabip.
Derdimin ilacı sevdiğim gelsin.
İster şifa versin isterse zulüm,
Yeter ki sevdiğim yanıma gelsin.
Sallasın neşteri oysun kalbimi,
Tepelerden baktım sana İstanbul,
Her tarafın cennet doğa çok güzel,
Boğazın güzel, denizin güzel,
İçinde barınır bin türlü güzel.
Dışardan güzeldir İstanbul şehri,
Ah alıpda gönül kırma
Neden niçin diye sorma
Geçmişini bir hatırla
Bu dünya başıboş değil
Herkes ettiğini çeker
Edirne den, Ardahan’a,
Kanım helal olsun sana,
Sinop dan, Adana’ya,
Bu topraklar bizim, bizim.
Yunanlısı, Fransız’ı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!