Yüksel Bey Şiirleri - Şair Yüksel Bey

Karardı gönlümüz gece emsali
Sanki bir hücreye tıkıldık dostum
Göçmen kuşlar gibi evsiz timsali
Oradan oraya kakıldık dostum.

Ellerin dilinden düştü başımız

Bir varmış bir yokmuş diye başlar bütün masallar.
Haydi bir masal anlat bana
Yüreğimin derinlerinden bir nehir aksın delice
Yıldızların moru indiğinde gözlerime çiçekçe
Duam olsun yine özlemlerim
Kor kor hasretler demlendikçe

Gün değil, ay değil, yıllar pusatsız
Acı rüzgarlarda geceler aysız
Gök kubbe kendi çığlığında sessiz bir sancı
Hayatın yoksunluğunda
Yoksunluk nicelerine gebe.

Haydi bir şarkı söyle bana
Veya bir şiir yaz haydi, nar çiçeği renginde olsun
Bir nehir aksın içinde delice
Mavi rüzgarların ismini hecelerken her gece
Yağmurlar kutsasın toprağın kokusunu
Çoğaldıkça dizeler içine yıldızların selamı dolsun.

Bu günlerde hava soğuk sanki
Mevsim güz bahar
Ben soğuk ayazlarda hala sarı bir sonbahar
Üşüyorum hasretine.

Çocuk yüreğimin yamaçları gül yangını

Dar sokaklarda basıldı bilinmezin mührü
Kapkara
Hesapsız kitapsız
Geçmişin geleceğinde kayboldu pembe anlar
Yaslandı özlem bin yıllık duvara
Yorgun kaldırım taşları bile şimdi

Çiçekli ağaçlarım bak nasılda kurudu
Uzaklardan hiç bakma var git artık yoluna
Durgun bir göl misali sarmaşıklar bürüdü
Dertlerime dert çakma sür git artık yoluna.

Senden kırılan kalbim bir hüzün deryasında

Gözlerin bak gözümde öylece dondu kaldı
Bilseydin gül olurdun sisli duygularıma
Nice yeminler ettim yüreğim yandı kaldı
Bulsaydın sel olurdun yaslı duygularıma.

Uzaklardan seslendim sen beni hiç duymadın

Bu günlerde bir başkayım be gülüm
Ellerim yorgun gözlerim durgun
Yüreğim se kırgın mı kırgın
Dalgaların sesi de tükenmiş limanda
Çoktan sönmüş kıyılarda yakamoz
Bir avuç umut fısıdıyor ama

Zaman vagonlarında kaçak yaşıyorum biletsiz
Takvimler öncesiz, günler nedensiz, ben öznesiz
Özlemlerin eteğine tutunmuş ruhumun eksikliği
Kendi yolculuğunda
Yanan bir mumun ışığı kendi haresine hapsolmuş
Sabırla tükeniyor