Yüksel Bey Şiirleri - Şair Yüksel Bey

Hasbi halim dostla bu gün
Dedi: Canım feda olsun
Hesaplaşmam postla bu gün
Dedim: Hoş gör eda olsun.

Dedi:Dosta kadim gerek

Dünya denen şu alemde
Yangınlara köz diyemem
Yaşanılan bu elemde
Sen ben öldü biz diyemem.

Çoluk çocuk telef olmuş

Gitmek zorundaysa artık yaşanan
Geçmek zorundaysa artık geçmeyen zaman
Yitik düşler gibi
Bitmek zorundaysa mutlulukla başlayan
Ak hüzünlü ırmaklara o zaman
Savur küllerini sarp kayalara

Dağladın yüreğimi tıpkı bir ateş gibi
Belki ondan bilmem ki yorgunum bu günlerde
Dilindeki sözlerin zehir zemberek gibi
İşte ondan sana ben kırgınım bu günlerde.

Söyler misin nedendi bu karanlık ardından

Ben artık anlatamıyorum söylemek istediklerimi
Boğazımda kekremsi bir tat, bir kilit yüreğimde
Üşürüm hasret olurum kendime
Donar bakışlarım, donar haykırışlarım, donar yakarışlarım

Ben artık anlatamıyorum hislerimi

Umutlar hep vardır sakın yitirme dediler
Oysa umutlarımın çoktan bittiğini bilmediler
Dudak büzüp göz süzüp sakın ağlama dediler
Oysa gözlerimi bile göremediler

Her sabah doğan güneş yarındır dediler

Evvel zaman içinde kalbur saman içinde
Gam dert tasa bilmeden yaşardık biz eskiden.
Günü güne ekleyip türlü oyun içinde
Dere tepe düz gider aşardık biz eskiden.

Büyüklerden masallar dinlerdik bütün gece

Kara topraklar aldı sardı kara bağrına
Kahpe kurşun utandı dibe kardı can oğul
Neydi suçun, günahın neydi ahvalin ahın
Hiç kimseler bilmedi dünya sordu can oğul.

İlmek, ilmek dokurken yürekteki sevdanı

Çok az kaldı görüyorum
Düşlerim renkleniyor
Gecenin karasında bir katre mavi, biraz pembe
Ruhum, hayal alevinde yeşil bir hare
Rüzgar, bir gülü koklar gibi dingin bu umut mevsiminde

Maviye boyadım yağmurun ellerini
Okşayınca sıcacık seheri
Arşın koynunda açtı yediveren gülleri
Öylesine ak, öylesine berrak
Seherin ıslığında canlandı kardeşlik
Yağmurun ellerine tutunarak