Kimi dünya ya kul
Kimi şeytana oyuncak
Kimi nefsine esir
Kiminin haberi yok
Kurulmuş nice tuzak
Sordum kendi kendime;
Aşk nedir nerededir diye.
Dedi içimden bir ses;
Sevmektir, sevilmektir bilmemek niye.
Sordum kendi kendime;
Ben neresindeyim sevginin
Bir çiçek açtı, tomurcuktan
Müjde; Dostlar uyandı
Gaflet uykusundan.
Elinde nurdan tespihi
Gözünde bir damla yaş
Bir kor düştü ana yüreğine
Bir kor düştü şehit evine
Acı haber tez geldi
Yürekler yandı
Cennet ülkemde.
Bir akşamüstü, Üsküdar sahilinde
Bırakalım her şeyi olduğu yerde
Boğazın hüzünlü akışını
İnsanların sevdalı bakışını
Seyredelim gel, Üsküdar sahilinde.
Ömrümü boş şeylerle tükettim
Ne kısaymış ömür uzun zannettim
Ne olur, sen kabul et Ya Rabbim!
Ben sana bütün kalbimle tövbe ettim.
Huzurundayım işte, geldim sana elim boş
Bir şubat ayı aldı seni bizden
Şubat soğuk idi diğerlerinden
Babamı aldı şubat bizden
Şubat soğuk idi diğerlerinden
Babam yanımda idi:
En soğuk günlerde
Caddeler kalabalık,
Sokaklar dar
Yalnız kalmış
Hüzünlü dağlar.
Bir başka esiyor
Akşamları rüzgâr
Bir hiçte toplanmış nice hüner.
Bu hiç denen çok büyük bir eser.
İbret alsın seni gören hakkı bulsun,
Sen kendini bil, ağla ben hiçim diye.
Hiç olman engel olmasın sana.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!