Yorgun Bakışlı Şiiri - Zennehar Yılmaz

Üşüyor yüreğim sevgiye muhtaç Gözlerim ağlamaktan yorgun Yüreğim sersefil aşka muhtaç Çerçevemde kırık camlar Dokundukça ellerimi parçalar Yorgun bakışlı hep yüreği Yaralı dolanır hep sevdalılar Hasret duvarları git gide yükselir Bedenim sağ ama ruhum ölüyor Ürkek bir serçe gibi yüreğim Uçmak istercesine kanat çırpıyor Havalandıkça korkuyla yere çakılıyor Yorgun bakışlarım yönünü bulamıyor İçimdeki fırtınalar da kaybolup durdum Ne yorgun bakışlarım yönünü buldu Ne de dermansız yüreğim aşkına kavuştu…