Anam Ben Ölmedim Şiiri - Zennehar Yılmaz

Anam kucağından uzakta kaldım Üşüyorum sanma sakın yüreğim yanar Bu vatanın toprağında ektin sen fidanımı Gözümde ürkek bakışlar vardı sen beni uğurladığında Şimdi gurur var bu dağlar inliyor ayak sesimle Rüzgarlar korkuyor can alıcı nefesimle Soğuk bir dokunuş olurda değerse göğsüme Ağlayıp dökme sakın gözyaşını Yaktı yüreğimi vatan aşkının kıpırdanışı Ağlama anam ben yaradana komşuyum Peygamberin kucağındayım sıcacık ocağımdayım Öldü sanma her adımında yanında seyrindeyim Söyle eşe dosta sevdama düştüm toprak üstüne Ben şanımı almışım kışlamdan ayrılmışım Can kardeşlerim yanımda değilim yapayalnız Söyleme sitem küfür yakışmıyor diline Mekanım cennet benim bir gün gelirim ölüme Kurmuşlardı tuzakları görmeden düştük biz Yaradan gördü beni şehitliğine aldı beni Ağlamasın babam benim gururu koydum göğsüne söyleyin Cansız beden gelip düşse de eline Anam ben ölmedim babam ben ölmedim şehit oldum gül yine…