Yıkıl Git Benden Şiiri - Zennehar Yılmaz

Hayaller meçhule kayar adım, adım yalnızlık Varlığına muhtaç kalmış bedenim soluksuz Uykusuz gecelerde gözlerim sitemkâr sana Prangalara sürgün yüreğim sensizliğin düşünde Koparmadan fırtınaları mihrabım solgun Kahrını çekerdi ezelden ebede iç çekmeden Konmuyor dallarıma gülden küsen bülbüller Acımasız üç kuruş hayallerim pes etmeden düşünde Serpiliyor gözyaşlarım cilası kaybolmaya yüz tutmuş Tahtalar eksik kırık tozlu gözyaşlarımla yıkanır Çerçeveler boş düşümdeki sensizlik kapatmış Yıkıl git artık ebedi olsun yalnızlığım sensizliğim düşüm Kor olsa bedenimi yakan sen olma git ne olur Uzak dur bedenimden ruhumdan düşlerim den Yıkıntın olayım sevdanın yüksek divanlarından Düşür beni gözünden yüreğinden sevginden düşünden Kırılmadık kaldı mı sevgi dallarında yeşerecek Umut kaldı mı düşlerde düşlenecek tebessümle Kaldı mı ruhumda bir gemi yelken sürecek ebediyete Git artık benden kovuyorum seni acı veren düşlerimden Kuruyası dallar bıraktın yeşilini topladığın Bedenim kovuyor ruhum defol diyor sevgi sözleri çığlıklarda Rüyasını defalarca gördüğüm büyülü bakışlarını çek Meçhullere doğru yol al adım, adım git benden düşümden İsyanım olma küfredişime sebepte bırak gözlerinde Yakınayım dizlerimi dövüp dağılayım sen görme Gözyaşlarım temizlesin ruhumdan düşlerim, hayallerimden Yol al, ben gitmeden sen çekil git benden bedenden tenimden Kopardım tüm goncalarını kuruttuğun dallarımdan Yeşermeye yüz tutamıyorken sen yüz tutup değme gözüme Bırak ezelden ebede yalnızlığımın haykırışında bırak Bırak ta yıkıntın kalayım ardında özlemle yoğrulayım yok olayım Sen yinede çek git benden ben dur desem de git Haykırsam da döksem de gözyaşlarımın eseri olsam da Gecelerim rüyasız günüm hayalsiz yarınım meçhul olsa bile Düşlerime şikâyet etsem de yıkıl git yok ol benden soluksuz kalayım…