Issız Çığlıklarım Şiiri - Zennehar Yılmaz

Issızlığımda çığlıklarıma ses ararken Yalnızlığı koynuma alıp uykularla cebelleşiyorum Kör karanlık dört duvarlardan süzülecek Umut ışıkları gözlerken Puslu gözlerimdeki yaşlarımın parıltısı çarpıyor yerlere Seni geldi sanıyorum. Her damlada adım, adım… Kurgular vardı, Hayallerimin korkulu salıngaçlarında. Oysaki senin gelişin kazınmıştı hep sol yanıma. Avuçlarımı kanatan tırmanışlar oldu kör duvarlarım Yıkıntılar beklerken içimde Bir şeyler toz duman talan oluyor ıssızlığınla ruhumdaki sen Kopuşlar tutuna, tutuna geziniyor duvarlarımda Sanki kayışlar vardı karanlık gecelerin ışığı sönük yıldızlarım var Kalk diyor uyan diyor seslenişlerin… Bir şeyler boğar gibi düğümlerinin fiyonklarını yok ediyor Sol yanımın güzelliği geceye bırakılıyor geç kalışında Oysa yüreğimin aşılması imkânsız umutları vardı Issız çığlıklarım seslenir oldu aşılıp özlüyordu sanki seni beklerken…