Yolcu Şiiri - Mihrican Tunç

Çalınır kapı ,ardına kadar açılır.
Girer içeri sessiz sedasız yolcu
Karanlık ve Siyaha ait yabancı
Kimliği belirsiz, saçları hem gece hem yıldız
Yüzü güneş, Güneşi yansıtmakta

Bir bıçak gibi böler
Ömrünü tam orta yerinden ikiye
Artık o, O değildir.
Aklın sırları çatlar ,tam ortasından

Onun karanlığı ,karanlık değil
Zarif kalabalığın arasın da
Dokunmaya kıyamayacak
Soylu bir gül ,Nazlıdır nazında

Zamana uzanırken
Uzakta, Karanlığında
Bu kadar yandı da ,yanmadı da
Kavgası mümkün olmayan Aşkın nidalarında

Sahte gülüşlerini benim üzerime taşıma
Hangi vicdanın sesidir,
Aşkın kök salmış çınarında
Hadi durma bu hikayede kendini zorla