Yitirdiğim Kent Şiiri - Gökhan Oflazoğlu

Ben bir kent'de doğdum,
artık öyle değil, en çok orda
mutluydum. Şimdi karanlık
bir kuytu. Hangi sokağında,
nasıl öleceğim.? Gizli köşelerine
adanmış, gençliğim, yalnızlığım,
sevincim. Hepsini oluk gibi akan
arabalar arasında yitirdim. Kent,
elbet geri gelecek. Yarınların
gençliği meydanların yüreğine
özlemlerimi işleyecek. Ve geniş
caddelerinde umut gezecek. Bir
kolunda ölüm, diğerinde coşkulu
gülün; belki de insanlar çiçekler
gibi solup gidecek.

Ama, biz istesek de istemesek de
sevgili hayat doğduğum bu kent' de
keyif sürecek.

09/04/97