Yılmaz Tizgöl Şiirleri - Şair Yılmaz Tizgöl

Varmısın benimle çocuk olmaya?
Aşkı yaşamaya tekrar varmısın?
Dans ederken kollarımda, bir yaz gecesi.
Fırfırlı eteğinle uçarmısın?
Çocukmusun? sen diyorsun,
Çocuğum işte!

DOĞUM GÜNÜM
Ben kendi içine akan ganj nehri gibiyim
İçimden doğarım...
İçime gebeyim
Kutsal dağların toprağı ile millenmiş
Ölülerin külleriyle küllenmişim

Dön Şaşırt BeniIşıkları Kapat
Ne kadar ciddiydin gitmem gerek derken.
Ne kadar gerçekçiydin beni terkederken.
Bir an olsun beklesen.
Gamzene tebessüm eklesen.
Bu yol ayrılık yolu vazgeç.

Dur gitme çayın altını yeni ısıttım, kalkma zamanımı şimdi?
Hem yeni..
Son şiirimi okuyacaktım sana, daha yeni bitti bu sabah.
Dur gitme...

Hani, saksıdaki çiçeklerden konuşuruz, yada...

Sen sadece..
Suylamı boğulur,
sanırsın,
Adamı?

ENİŞTEMİN KAYINÇOSU

Orijinali benzinli, gazla gider bizimkisi.

Aynasında varsa tespih, hızla gider bizimkisi

ENİŞTEMİN KAYINÇOSU

Orijinali benzinli, gazla gider bizimkisi.

Aynasında varsa tesbph, hızla gider bizimkisi

İkimizin asla gidemeyeceği yerden son defa yazıyorum sana
Bir daha kavuşma ihtimalini de gömdüm dün gece
Bin sene bekledim seni içimde
Bin sene yüz bin sene
Özledim de
Utandım söylemeye

Gemileri Yakmak

Gemileri yakmak, öyle kolay değil dostum.

İçinden bir şeylerin canhıraş bir şekilde kopması gerekiyor!

Temiz kalmış anıları
Değersiz yorgunlukları

Dost olan yalnızlıkları,

Birde şu başımı