Ettin bize hediye en güzel bayramı.
Egemenlik Ulusun dedin o gün Millete.
Dünyada ilk bayram çocuklara hediye.
Verdin bize coşkuyu yirmi üç nisan günü.
Yarının büyükleri dedin ilk sen bizlere.
Eski mektuplarla yırtık bir resim, o da ben.
Resim dediysem de yarısı senin elinde.
Anlamı yok dönmenin yaşanmış geçmişlere.
Bak maziye diyorsun, ne kaldı ki mazide.
Öğreniyor yaşamayı yaralı kalplerde.
Dedi sana falcı kadın, bunun huyu güzel diye.
Dedi para yoktur bunda, hamurunda mutluluk var.
Dedi sana dünya güzel, varsa da yüzlerce el.
Sevgisinde şüpheler yok, seni sever senden de çok.
Yazma dedin artık bana, kadın dedi yazıl ona.
Adam yağmur misali kadında kiremit.
Gök gürleyip şiddetini artırdıkça.
Yağıyordu yağmur adam yeryüzüne tüm gücüyle.
Yükselterek eğimini kapanıyordu kiremit kadın.
Kabul etmemek için yağmur tanelerini
Seven gözler belli eder.
Gizem siyah olsa dahi.
Tüllerinden geçer aşkı.
Yar sen benim canım olsan.
Nadidedir kumaş ince.
Günün birinde bitecek bu yaşam.
Ne bir canan nede bir can olacak.
Uzun yolda sana eşlik etmede.
Gideceksin tebdili kıyafetle.
Sevdi isen bir kulu alacaksın.
Sararmıştı
Sayfadaki damla izi
Kırışmış kâğıdın,
Liflerini kabartarak.
Anlatamamıştı sırrını.
Tutmalı avucuna değen, elin sıcaklığını.
Sevip sokulmalı koynuna, açlaı yüreğini.
Bir tanemsin desiysen ona, savaşmalı uğruna.
Dönmemeli bu aşkın sonu, yılan hikayesine.
En büyük yara dil yaraları idi.
Maziye karıştı tüm anlatılanlar.
Gerçi alıştık buna acı gelmiyor.
Büyük darbe sen, tahammül edilmiyor.
Gönül yarası bu acısı dinmiyor
Kelebekle gülün aşkı gibiydi.
Elimde kalemim gözlerim dolu.
Yorgun düştü beynim sebep ararken.
Duruyordu zaman sen yanımdayken.
Canım deyince sen, hayat benimdi.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!