Yılmaz Aybar Şiirleri - Şair Yılmaz Aybar

Şiir karın doyurmaz derler de doyarlar mı
Şiirsiz her nâneyi yerler de doyarlar mı
Şairlerin yerinde olmayı istemezler
Sanki bulundukları yerlerde doyarlar mı

Deveyi havuduyla yutarlar da az gelir

Önce kur Köy Enstitüleri’ni
Sonra kapa
Kurduğuna bin pişman olmuş gibi
İsimlerini bile anma bir daha
Halkevleri’ne de yap aynı şeyi
Ülkemin yararına ne varsa

Mideleri var
Deveyi hörgücüyle yutar
Bana mısın demez
Gürültüyle geğirerek
Daha yok mu daha diyerek
Ortalığı kırana koyar

Bir karanlıktan,
Bir bunalımdan,
Bir acıdan kurtularak
Pat diye feraha çıktığımızda
‘Oh be dünya varmış! ’ diyoruz.
Bir yokluktan,

Kodaman yakını olanlar için
Askerlik yan gelip yatma yeridir,
Riskli bölgelerden epey uzakta
Rahatına rahat katma yeridir,
Kıyısından-köşesinden de olsa
Gurbet acısını tatma yeridir,

Bunları sizler de tanıyorsunuz,
İlk bakışta adam sanıyorsunuz,
Adam değil avam olduklarının
Sonradan farkına varıyorsunuz.

Ülkemize bugün egemen olanlar
Kendilerini bu ülkenin öz evlâtları,
Kendilerinden öncekileri ise
Halkına yabancılaşmışlar,
Dejenere olmuşlar,
Batı’cılar,

Yarın derdik de dün
Başka şey demezdik
Oysa dün de yarınıydı önceki günün


Yarın diyoruz da bugün

“Türk’ün Türk’ten başka düşmanı yok.
Birbirini sevip sayan,
Özellikle bilim ve fikir adamlarına,
Sanatçılarına herkesten çok değer veren,
Bütün seçkinlerini el üstünde tutan bir millet olsaydık
Böyle rezil durumlara düşmezdik bugün.”

Paradan puldan yana zenginler
Rağbet etmezler sahtesine
Altın gümüş gibi maddî cevherlerin
Gerçeğini kullanırlar seve seve.

Akıldan fikirden yana fakirler