Sevilmeyi öğretmediler sevmelerimize kaldık,
Sevilmeyi istediler sevmelerine kaldık.
Sevmeyi bilmediler sevdim dediler.
Sonra bir fırtına her zamankinden.
Biz bir parça merhamete hasret kaldık,
Siz de vicdanınızı kaybetmeye mahkum kaldınız.
Sabır derler gülüm ah, ah,
İhtiyarlamış gibi safsındır.
Akar iken dillerimden sen,
Anlatamam nasıldır gözyaşlarım.
Gözler derler gülüm ah, ah,
Bir konçerto dinledim geçen,
Seni hatırlatmadı değil gerçi.
Hani diyordun ya "Ölürsün"
Çoktan ümidim tükendi.
Bazı yabancılar vardı kaldırımda,
Bir bardak su masanın üzerinde.
Belki bir bahar bardağın içinde.
Bir çocuk ve bir yıl var dumanında,
Hasta ve tutsak durur başucumda.
Bir gün tüm günlere yalan söyledi,
Her kalp atışım mesafeleri ediyor yerle yeksan.
Sabah olsan unutamasan,
Bir de saklasam, saklasam gecelerini benden.
Yalnızlığın tadını kendine saklasan bir kerecik.
bu gece ...
Bugün de bir kaç çiçekle dost oldum
Beni yarı yolda bırakacaklarını bile bile
Hepsi yalan söylemişti oysa bana
Seviyor, seviyor, seviyor! Diye
Bugün de bir kaç çiçekle dost oldum
Kiminin hâlından dost anlamazmış,
Kimine dost kara toprak olurmuş.
Kışın solmayan son çiçek gibiyim
Yalnızlık böyleymiş meğer, ey rüzgar!
Dertsiz insanlar iyilik bilmezmiş,
Yakınlar bana seni hatırlatır,
Uzaklar da aynı... Farketmiyor
Sensizlik bana seni hatırlatır,
Seninle hiç olmadım, bilmiyorum.
İnsanlar da, bana seni anlatır.
Sevgi güzel duygu,
Fotoğraflarda kalmadığı sürece.
Bittiği gün başlar eziyet,
sensizse.
Yüzünün güldüğü fotoğraflardan,
Olmadığın fotoğraflara...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!