Yener Sezgi Şiirleri - Şair Yener Sezgi

Sen aydınlıklarda ben karanlıkta,
Gelmeni bekledim uzaklardaydın.
Ben gam deryasının derinliğinde,
Bulmanı bekledim uzaklardaydın.

Süpürür yolları bir kuru rüzgar
Geçsen uzaklardan nemlenir toprak
Hüzün kokar avucumda bergüzar
Düşlerim körkütük vuslatım ırak

Bir seni tanırdım bir de baharı,
İkiniz de sıcak mevsim kaçkını.
Dururdu meyveye dudaklarınız,
Ağaçlarda yeşil sende kırmızı.

Tutarak döşünü çattı kaşını,
Kaldırdı başını baktı yollara.
Yemedi aşını kurdu düş'ünü,
Saldı göz yaşını aktı yollara.

Sabah erken dağa saldım davarı
Yarı yolda birisini kaybettim
Biraz ufaklardan olsaydı bari
İçlerinden irisini kaybettim._(O.Ercan)

Özünde kayboldu mana,
Fire verdim gidiyorum.
Neyim varsa çektim yana,
Sıra verdim gidiyorum.

Can çekişir güller kızıl saçında,
Vurur goncaları celâl gözlerin.
Kaç menekşe hayat bulur içinde,
Zümrüt diyarlara mahal gözlerin.

Adıma
Ferman çıkmış adıma
Vatanımdan itginem
Takadım yok adıma.
**
Ak saya

(L)eylaklar açardı tebessümünde,
B(i)r İstanbul kadar kırgındın oysa;
Bi(l)mezdi kimseler acılarını,
Duh(a) vakitleri gözlerin mahmur.

Sararmış mevsimler önümde şimdi,
Menekşe istiyor baharlar benden.
Ne sert gelmiş boran yanımda şimdi,
Gün soruyor yamacımda kar benden.