Sadece sustum dedi. Bir dünyayı götürdü sustuğuyla…
Oysa konuşmalıydı. Ardına bakmadan ilerledi ışığa ve dipsiz bir kuyuya inişler başladı…
Sessizce izledim gidişini ve sessizce yazdım ardından şiirleri…
Hiç bilmedi. Belki de bildi ama önemsemedi…
Hiçbir karmaşa bu suskunluğun dirilmesine ve yeni eylem yapmasına olanak sağlamadı.
Sustu o sustukça ben yazdım. Bir gün sesimi duyarda karanlıklardan çıkar gelir diye…
Öyle sessiz, öyle hisli…
Severken seni…
Aytekin OrhanKayıt Tarihi : 22.12.2013 10:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!