Yazgı Şiiri - Halil Kumcu

Bir türlü yırtıp atamadığım,
Bir kitap arasındaki mektup gibisin.
Oraya varmak yazılmamış ki,
Zindana asılmış kalbin ne bilsin?

İlk aşk, yol yorgunu kırık bir kalp;
Hatırlamak bile istemiyorum.
Yıllar boyu tek bir kişiye,
Köle gibi bağlanmanın suçlusuyum.

Kaçınılmaz olan bir şey bu;
Er ya da geç boyun eğersin.
Zamanla alışırsın yazgına,
Bir ölüyü sever gibi beklersin.

İnsan yaşarken sevmeli,
Teslim olmalı gözlerine.
Sarıp sarmalamalı yalnızlığını,
Titretmeli dokunurken yüreği yüreğine.

Yıllar yılı içime dokunan,
Boğulacak gibi yapar o anki arsızlığı.
Bir nefes gibi bırakmaz peşimi,
Kemiren bu düş kırıklığı.

Daha ne kadar sürecek bu, Allah’ım?
Haykırıyorum hüzünlü nağmelerimle.
Bu durum kendini tekrar ediyor;
Hiçbir yere varamıyorum acizliğimle.

Eğer bir gün karşılaşırsak seninle,
O bildik yazgıya gönül vazgeç der.
Gözünde canlanır anılar,
Resimler geçer birer birer.

26 Ekim 2023 / Perşembe / Ankara