Yavuz Bayram Çalışkan Şiirleri - Şair Ya ...

Sofradan sızgıtları eksik olmaz,
Azıkları olmadan asla tarlaya gelmez,
Kini, gafleti, onlar asla bilmez,
Tozu ile toprağı ile Eskil böyle biline.

Süt ile pirinçten zerde yaparlar,

Hayat, güzel yaşam, mutlu olmak, değil mi istenenler, dön bak geriye neyi nasıl yaşadık, uzun uzun anlatırız olanları, bahaneleri, ahları, vahları, vicdan azaplarını, suçluluk duygularını, size yaşamınızı veren yürekleri unutmayın bayramlarda en çok onları hatırlayın, Anne ve baba ile dünyaya geldik, en çok saygıyı onlar hak ederler. Gözlerine gülümseyin, ellerini öpün, sevgi dolu sözleri akıtın yüreklerine, ilgi gösterin ve en önemlisi anlayış gösterin yaradılışın temellerine, kucaklayın gönülden, yaşamayan anne ve babaları dualarla anın, bu dünyada ölümünde bir gerçek olduğunu anlayın ve sıra geldikçe acıların yaşanacağını bilin. Eşinizi sevdiğinizi söyleyin bu size acı mı veriyor bu kadar mı zor? Düşünün ve karar verin. Bir ilişkide neler yaşadınız, neler yaşattınız, hangi duyguyu hissettiremediğinizin farkına varın, kendinizi ailenize verin, anlık girdaplarda kaybolmayın, olanlara tek başınıza anlam vermeye kalkmayın en büyük yanılgı budur. Sorun odaklı yaşamayın, sorunlarınızla yüzleşin, konuşun, tek başınıza üzülmeyin, ağlamayın, kararları yalnız almayın, gücü aile gücü olarak kullanın, aile içinde insan seçmeyin yani az yada çok sevmeyin, ayrıştırmayın, özelleştirmeyin fark yaratmayın. Beni anlamıyor diye yakınmayın, kişilerin içini okuyamıyorsanız, kendinizi ifade ediniz. Eşinizi yada çocuğunuzu suçlamadan, yargılamadan önce konuşun, duygu ve isteklerinizi anlatın onları da dinleyin isteğinizde ısrarcı olmayın. Mutluluk için yürüyün, olumsuz hükümlerle gözyaşı dökmeyin. İçinizde asla öfke ve kızgınlığı, birde kırgınlığı büyütmeyin, hayat sizi hasta eder.

Karşınızdaki kişinin size acımasını bekleyerek aşamayın, hasta olmadan hasta gibi davranmayın. Hastalığınızı sık sık anlatmayın. Size haksızlık yapıldığını düşünmeden önce olumsuz düşünceleri beyninizden silin. Hatalarınızdan dolayı kendinizden özür dileyin hiç ertelemeden bunu yapın. Affedin kendinizi ve kurtulun yanlışlardan ve aklınıza getirmeyin olumsuz düşünceleri.

Şunu asla yapmayın. Anı keyifsizleştiren gelecek endişesi içinde kaybolmadan, yada geçmişin acı ve üzüntüsü ile keşkeleri tesbih gibi çekerek nefes almaya çalışmayın. Kendinizi boğmaya çalışmayın. Yorgun ve mutsuz insan profilinden çıkın bakın, ruhunuza acı vermeyin, olayları çok anlamayın hayat bitiyor bakın ey insanlar, ömür gidiyor yaşanacak yıllara koşun gülümseyin hayata, aldığın nefesin değerini bil. Pozitif düşün pozitif yaşa, içindeki gerçekle buluş, durarak yaşama, yürü yeşil ormanlarda oksijen depola, gez, bak ve gör güzellikleri. Kalan yaşam süremizde sevinç ve coşkuyu içimize dolduralım. Yollara sevgiyle çıkalım. Güneşin ışığını içimizde yaşatalım. Gözleriniz hep sevgiyle parlasın. Biz insanlar çok harikayız, yaşam bizim hakkımız, dolu dolu yaşayın ve sevgiyle kalın.

Mecburi vazgeçişler vardır hayatta, ummadığın anda, beklemediğin ve de yakıştıramadığın kayıplar, hüzün penceresinden soluk aldığın andır yaşanan.
İnsanlar acı ve üzüntü süzgecinden geçerken hayal kırıklığı gibi kırılıverir aynalar, huzur vermeyen bir hayata devam başlar.
Cesaret kırılır, gözyaşları dökülür, denizler kabarır, dalgalar acımasız döver sahilini, isyanlar uyanır kızarmış gözlerin sabahında.
Kendini aşka ve sevgiye bırakan insan, hasret ve özlemlerle dolu günlere yürürken adımlarını atamaz, isteksiz ve umarsız günlerin kıskacında yaşar. Hayaller ve umutlar havai fişek ışıkları gibi parlayıp sönmüştür. İnancın filizleri bedene sarmaşık gibi sarılmışsa yaşamın devam enerjisi tükenmeyecektir.
Öfke kabardıkça kaygı yelkenleri kulakları sağır eden fırtınalarla mücadele edecektir.
İnancınıza sevgiyle sahip çıkın ve sensizliği sessiz gecelere bırakın, elinizde kalanların değerine bakın, nefes almak ne güzel zenginliktir bunu unutmayın, hüzün penceresinden soğuk ayazlar gelse de.

Saçlarında dolaşır dudaklarım,
Alev buğusu düşer akşamlara,
Meltemlerin fısıltısında adını söylerim,
Koyamam yastığa başımı,
Gözlerinde gelir aklıma.
Ah be sevgili, ilk nefesini çekerim,

İpe çekildi düşlerim, bahar yaza ermeden,
Ağıtla geçiyor kışlarım, dallar yaprak vermeden,
Karlandı sarı saçlarım, Gül’üm toprak olmadan,
Ömür çamura saplandı, yaşam sona varmadan.

Kader, önümde taşlarım, kırık kalbim durmadan,

Giderken anılarını da götürür gibi yürüyordu ardına bakamadı, pencerede kala kaldı aşık. Bu ikinci bakıştı gamzelere,lise yıllarına dönüp baksa onu görecekti, tam karşısına dikilmişti kaderi, geceye yalnız daldı gözleri.
Yağmurun serpiştirdiği damlalara aldırmadı yürüdü, Ankara sokaklarında yüreği dermansızlaşmıştı, caddeleri adımladı, gecenin yüzü soğuktu, Kurtuluş Parkı’nda ayak izleri kalmıştı, yalnızlığın soğuk elini tuttu, günlerden cumartesi idi, kışların karları üzerine yağıyordu, karışık ve yağmurlu bir nisan gecesinde, çarpıntılarına aldırmadan karanlıklara dalıp gitti.
Renklerin cazibesine aldırmadı, sokak lambalarına baktı, yol gösteren biri de yoktu, kala kalmıştı hayatla.
Tümseklerine takılmıştı Ankara’nın, yokuş yukarı gidilecekti, sormadı mevsimi, bakmadı sokağın adına, tren istasyonuna doğru yürüdü, perdelerden sızan ışıklar sokağa düşüyordu güneş yerine, bozkırlarda olmayı yeğlerdi, başı boş yollarda yürümek isterdi, gözleri boşalıyordu, erken inmişti yağmur ve sırılsıklam kalmıştı teni.
Ayak seslerini duymaz olmuştu, yalnızlık yine elinden tutmuştu.
Nerede kalmıştı, ömrünün neresindeydi?

Karanlığın karası göğe düşende,
Ayazlar çamlı dağlar aşanda,
Yürek aşk girdabında şaşanda,
Mutluysan boş ver bana aldırma.

Turnalar, semada yüksek süzülür,

Ne dökülene bak, beyaz diye,

Ne yağana bak, kar beyaz diye,

Ne yüreğine sok, ayaz diye,

Nice aşkları yitirdim bir dudak bükümü anlarda,
Örsünün üzerine bıraktım tüm hayatımı,
Al balyozunu indir canıma,
Atmasın bedenler, yatsın soğuk taş odalarda,
Ben aşkın acısını çekerken, nerelerdeydin ölüm?
Meçhul kalabilmen ve meçhule götürmen var ya zamanları,

Uzun yılların özlemiyle,
Sabrın son zinciri boğazımı sıkarken,
Yalnızlığın ağıtlarıyla dolu kaldırım taşları,
Hep seni, hep sana yakarışımı anlatıyor.
Kadehlerin arkasında arıyorum benliğimi.
Oysa sensizlik girdabında kaybolan,