Yavuz Bayram Çalışkan Şiirleri - Şair Ya ...

Şehirler kaldı arada ezilecekler,
Yakamozlarda kader olup yazılacaklar,
Ay ışığı yürek yeter bana, güneş sizde kalsın,
Benim ışığım senden güzelim.
Dağ mısın durusun?
Volkan mısın yürürsün?

Geceler dillenir, renkler karanlığa
Uyku, ölüm el ele, sürer gider bu yazgı
Karanlık sükutların sahilinde ışık süzmeleri,
Sırlı ve sihirli iklimlerin atmosferinde soluklanırım
Yıldızları dinlerim, kayan yıldızlara binerim
Ayın bakışlarına çarpılırım

Aşk bahçemizde tomurcuklar,
Dünyanın bütün çiçekleri,
Dallarında bülbüller,
Sümbüller güllere,
Bülbüller güllere bakıyor,
Ben sana, sen gözlerime,

Bulutların arasındasın,
Seçemiyorum seni,
Yağmurların ıslattığı benim,
İnsanadır sevdam, inancadır,
Bir vefa borcunun peşindeyim,
Bende unutulurum belki,

Güz günleri trenler çekilir raylarımdan,
Eliyle, eteğiyle.
Çınarlar içten çürür,
Ne kadar göğe yükselseler de.
İtirazım var mor gözlere,
Hakkım var seni dilemeye.

Bir girdabın sularında dolanan,
Derinlere, en derine inen benim.
“Hayır” ne demekse anlamıyorum,
Sözlerinde, gözlerinle anlaşsa canım.
Umut kuru ekmek, ye yiyebilirsen,
Ne katık var, ne bir damla buğu,

Dönüşüm sana, kurtuluşum hasretinden.
Dinmiş gözlerimden yağan, beni ıslatan, aşkın.
Seni görünce,
Özlemin kelebek olup uçtu.
Durmuş yağmurun ıslattığı gönül saçaklarım,
Güneşe sevdalı, güneşle parlıyor.

Sarı saçlarımda aşkın ışıldayan külleri,
Güzeldir baharla sevgi eser yelleri,
Ceylan bakışlımın hicazkâr söyler dilleri,
Umudumsun, sakın gölgelerde durma.

Güneşimsin, çiçeklerde kokumsun,

Taze sabah güneşi,
Okşayıp uyandırsa,
Işısa gözlerin,
Gözlerimde seninle.
Göklerde kanatlanıp,
Uçsam ümit yeliyle,

Toprağa gölgem değil,
Toprağın gölgesi bana düşende,
Silinecektir bu güneş, bu dünya.
Her ne yaşadımsa yaşadım,
Hepsi de benimle gömülecektir.
Tekin değil bu dünya, bu ömür,