Yavuz Bayram Çalışkan Şiirleri - Şair Ya ...

Can Ciğer Babamızı Ata Bildik,
Onunla Yaşadık, Onunla Güldük,
Bu Günlere Sayesinde Geldik,
Yalnızlar Rıhtımına Sensiz Daldık
Kendi Evimizde Yabancı Olduk
Nur Yüzlü Canım Babam

Ahıskayı duyduğum anda yaşadığım hüzündür. Anlatamam kelimelerle, içim yanar, dilim söyleyemez. Stalin'in sürgün trenlerinde hayvan vagonlarında kilitlenen kapılar ardında nefessiz kalan binlerce canı ölüm alıverdi, çuvallar gibi sıkıştırılmışlardı. Vatanlarına mezar bile olamadan toprak oldular. Dokunulmak ister bu yara, merhem ister, şefkat ister, vatan ister bu Ahıskalı Türkler.

Büyük risklerle Fergana vadisine gelebilenler, göze battılar, kan ve din kardeşleri Özbeklerde onların kanını içtiler. sanki inadınaydı yaşamak, sanki inadınaydı vatan, sanki inadınaydı ezan ve bayrak, Orta Asya çöllerinin hoyrat acısını çektiler amansız güneş altında, kum fırtınalı ellerinden tuttu.
Yabanıllaştırılan bir millettir Ahıskalılar. Gül yaprağı gibi, Kazakistan, Kırgızistan, ve Azerbaycan'a dağıldılar binlerce fidan.
Dünyanın ikinci yanışında ellibini cepheye sürüldü, askerliği bilmeden ilk kurşunda otuzbini döküldü kurşunlarla. Yirmibin yaralı ve sakat, bağırsa da sesi çıkmayan yürekler, vatansız kuşlar gibi dağıldılar, işte Ahıskalı Servent'te bunlardan biridir. Yürekli, acıyı bilen, ölüme ölümüne gelen candır. Bir çılık olmak ister, duyurmak ister,o sadece öz vatanını ister. Dağıtamaz içindeki hüznünü, ayrıcalık istemez, eşitlik ve özgürlük ister, nerede mi? elbette kendi vatanında yaşamak ister Ahıska. Acı bir şarkıdır söylenen, lavlarla yürekleri yakan türküdür, sevdadır, umuttur, o Ahıskadır, o Ahıskalı Servent'tir.

Ey deniz; kaç gün oldu, kaç ay oldu, yıl mı bilmem, denizci evinden gideli, sana koşalı, karadan ve sevgililerinden ayrılalı, farkını bilir misin karadan ve denizden bakmak nedir anlar mısın?

Sayamıyorum elveda denen günleri, mavinin burukluğunda dudaklarım titriyor gidişlerine.
Denizcilerin sevdiklerinden uzaklaşmanın hüznü ve dönüşlerinde sevdalarına yaklaşmanın umudu var gözlerinde.

Mavinin matemi var gökyüzünde, gri bulutlar mı desem, anılar mı desem, hasret ve özlemi şiirlere dökmek mi desem, yoklukların acıtması mı, fırtınalarda edilen dua mı?

Senin adın açelya,
Güzel bir çiçeksin,
Kalp kalpten kaçar ya,
Sen bana geleceksin.
Beni güneş bileceksin,
Her sabah tomurcuklarınla güleceksin.

Bir gün bakacaksın gözlerime
ve susacaktır şarkılar,
ve biz ağlayacağız yarınlara
bir tatlı tebessüm doğacak tenlerde
ve son trene bineceğiz akşamlarda,
Ben sana sen bana diyeceğiz,

Gözlerinden anlardım, şimşek çakan gözlerinden,
Nereye gitsem seni dinlerdi ruhum,
Bilmezdim başucumda saçlarımı sevdiğini,
Bak rüzgar yine ismini fısıldıyor,
Rüyalarımda yitmeyen babam,
Dünyalara yetmeyen babam.

Zümrüt yamaçlara yaslanmış iki pırlanta
Varımı yoğumu koydum ben bu kumara
Budalaca bir pazarlık ya da aptallık
Ömrümü de alacaktır belki
Ama suçum ne?
Karlar dizime geliyor

Çiçeklerle, seralarla,ormanlarla süslüdür,
Karaca Arboretum’la bülbül seslidir,
Onyedi Ağustosta yürekler yaslıdır,
Atatürk’ün Yalı kent dediği Yalova.

Çınarlarla kaplıdır, yeşil mavi yolları,

Sahilini yaşlı çamlar süslerdi
Her yaz evimizin bahçesinde buluşurduk
Aysız akşamlarda mumlar yakıp gecenin büyüsüne kapılırdık
Bir yolunu bulup çıktığımız tepeler,
Ellerimizin, gözlerimizin türküsünü söylerdi
Yazlar salına salına geçerdi

Vicdan söz dinlemezse insanın kaybettiği andır. Y.b.ç.
Umutsuzluk kaplarsa düşüncelerini, ne vuslat yaşarsın, ne onun zamanlarını, iklimindeyse umut, ışık vardır sözde ışıldayan. Y.b.ç.
Çiçekleri seviniz, çocuklar gibi, onlara nazlı davranın bahar gibi. Y.b.ç
İlacınızı eczane dışında aramayın. Y.b.ç.
Komşunun doktorluğunda daha nice hastalıklarla tanışacaksınız. Y.b.ç.
Her ağrıya ilaç alınmaz. Y.b.ç.